Een drankje op een terras in Utrecht, ons heerlijke huis in Zeist, vrienden die je al jaren kent, oma van de kindjes die door de brievenbus "Joehoe" roept, paardrijden door de bossen om 6 uur 's ochtends als tiener, een heerlijke vakantie, obscure concerten met vrienden, eindexamenjaar, kerst met het mooie servies bij de ouders van Bud, mijn broer Tom, onverwacht eten bij mijn oma in Amstelveen, Isis in het bedje in Oudwijk, de keukentafel bij mijn ouders thuis, strijken voor een vriendin die net een kindje had gekregen, snorkelen op Jan Thiel in de jaren dat we op Curacao woonden. Verlangen naar mijn baan bij Pfizer en collega's. Lopen door New York op weg naar het hoofdkantoor. Missen van de relaties uit de tijd als consultant. Verlangen dat ik dit kon schrijven achter mijn computer in Zeist beneden in de uitbouw, in plaats van hier met uitzicht op Port Phillip Bay.
Het zijn herinneringen in willekeurige volgorde, enkele van de vele herinneringen die ik koester in mijn hart. Het zijn momenten van plezier en emotie. Met het wonen in Australie lijken veel van die dingen zo ver weg, of zo lang geleden, bijna ongrijpbaar.
Ik heb heimwee. Ik verlang naar familie, vrienden die ik te lang niet zie of spreek, naar vertrouwde dingen. Naar een rondje lopen in de weilanden in Keispelt. Naar een lekkere bruine boterham met Goudse kaas. Een kop koffie met een vriendin terwijl de kindjes spelen. Naar zomaar ergens even langsgaan en warm onthaald worden. Naar het zien opgroeien van de neefjes Kees, Sib en Nout.
Op 1 april is de overdracht van ons huis in Zeist. We hebben het verkocht en dat is goed nieuws, we zijn er ontzettend blij mee. Maar het is ook afscheid nemen van een stukje verleden. We zijn dan vrij en ongebonden aan lokatie. Maar het voelt ook "los".
Het is een momentopname. Heimwee. Soms, zoals vandaag, is het zo sterk aanwezig dat het pijn doet. Heimwee is een rotgevoel. En ook een eenzaam gevoel. We hoeven hier tenslotte niet te zijn. Het is eigen keus. Een goede keuze want we hebben het heerlijk. Maar dat kan het heimwee gevoel op dit moment niet over laten gaan. Straks krijgt mijn jongste zus haar eerste kindje, wij maken het via de webcam mee. Van een vriendin hoorde ik dat er misschien weer een vriendenkampeerweekend komt, wij zullen er waarschijnlijk niet bij zijn. Zus Inne opent de winkel in Weesp, wij kunnen niet binnen lopen. Schoonzus Marie-jose verhuist een jaar naar Engeland, wij kunnen er niet even heenvliegen. Rene mijn vader viert zijn verjaardag met de hele familie in Zeeland, en wij zullen er alleen aan kunnen denken maar niet mee kunnen proosten op zijn gezondheid.
Het lijkt alsof ik verzand in zelfmedelijden, dat is niet mijn bedoeling. Ik wil met jullie delen dat ik heimwee heb en dat ik jullie mis.
Het gaat weer over, dus geen zorgen. Maar soms is het wonen op afstand niet leuk. Hoe fantastisch het leven hier ook is.
Nu ga ik mij klaarmaken om Isis op te halen. We moeten naar circusschool. De jongens liggen even te rusten, waren doodmoe na creche en kleuterschool. We gaan gewoon verder. De knop weer omzetten, heimwee naar de achtergrond. De mooie en leuke dingen weer zien. Vanavond zie ik mijn vriendin Kristine die er altijd is en waar we altijd warm onthaald worden. Dat is een veilig gevoel. We gaan sporten. Geest en lichaam weer in balans brengen. Als ik vanavond thuiskom weet ik dat het beter gaat. En dat is een geruststellende gedachte.
Voor ik stop wil ik dit leuke berichtje met jullie delen dat mijn moeder mij gisteren voor dag en dauw stuurde na een tranendal van mij getrotseerd te hebben "........... Ik zit hier nog in ochtendjas, eerst moest ik de boel van Giz (hond 1, marit) opruimen, die was kennelijk niet zo lekker geweest vannacht. René had toen al de gedeeltelijk ontleedde muis van de keukentafel geruimd. Nu is net het emmertje met hyacinthen bloemen omgegooid en heb ik een kopstoot gehad van Neill (hond 2, marit) die moeite had met opstaan. AAAAAAAAAAAHHHHHHHH!!!!!! Verder alles goed hier en hoe imand kan verlangen naar onze keukentafel is voor veel mensen een raadsel, maar ik snap het helemaal. Sterkte, we kunnen de skype gewoon aanzetten zodat je mee kunt kijken!............"
Dank je Karin!
