En natuurlijk is er weer van alles gebeurd.
Tom heeft de bak beslag ondersteboven van het aanrecht laten vallen toen hij ging helpen met pannekoeken bakken.
Simon heeft zijn jaarlijkse gezondheidstest gehad en is zo gezond als een vis.
Isis heeft schoolzwemmen en zwemt nu vier keer in de week tot eind maart. We gaan er van uit dat ze aan het eind van de maand het volledig onder de knie heeft. Helaas wordt hier niet afgezwommen en moet je zelf inschatten wanneer je kind zelf het water in kan.
Bud heeft weer eindeloos geconference called op de standaard woensdagavond. Dit keer is het gelukt om voor de gesprekken, die altijd om 18.30u beginnen, te eten. Een uitzondering, meestal heeft hij het bord op schoot achter de computer.
Ik heb vreselijke spierpijn van het sporten en vraag mij af wanneer dat niet meer gebeurt. Iedere keer word ik er weer door overvallen.
En de herfst zit in de lucht. Het koelt af 's avonds. De bladeren beginnen hier en daar al te kleuren. En de zoet ruikende bloemen bloeien op het ogenblik. Het is stralend en fris weer.
Vandaag een gewone dag. Werken, een lunch met een vriendin die ziek is geweest en die nodig het huis eens uit moet en vanavond eten bij Lies die haar verjaardag viert. Misschien moet ik vandaag ook eens tijd maken om de ramen lapppen, we zien nauwelijks de zee nog door de laag stof en zout die op de ramen zit.
Ik sta weer met beide benen in het gewone leven. Alles gaat gewoon door, hier en aan de andere kant van de wereld. Een geruststellende gedachte.
