We gaan eten in Docklands bij een zalig Marrokaans restaurant, aan de haven. Bud is rechtstreeks vanuit zijn werk gekomen. Dit is nog allemaal heel volwassen. Dan lopen we naar de concertzaal die eruit ziet als Tivoli (in Utrecht) maar dan een maatje groter en in een oude fabriekshal in plaats van een 17e eeuws stadspand. Binnen mag niet gerookt worden. De deur wordt voor ons opengehouden. Een aardige meneer loopt met ons mee om te laten zien waar onze plaatsen zijn (helaas was het veld al vol). Ik kijk om mij heen en zie gelijkgestemden. Veel 35-45 jarigen die 20 jaar geleden nog jong en wild waren. Nu zitten ze gezellig op de harde houten bankjes of staan ze in het veld, vol spanning te wachten op de ruige muziek van de Pixies. De band speelt de cd Doolittle en wij hebben het reuze naar ons zin. We voelen ons niet meer zo volwassen, we zijn weer even jong.
Het is een heerlijk concert. De muziek is wat bedaarder dan toen, maar niet minder aansprekend. Vooral aan het eind van het concert gaat de band nog even helemaal los. Niet gek voor een band die ook ouder is geworden en deze week al voor de derde keer aan een stuk speelt. We halen aan het eind van het concert nog een cd op waar het concert van vanavond op staat. En dan weer op huis aan. Waar de babysitters doodmoe zitten te wachten. Het is 24.00u, tijd voor een nieuwe dag.
