Zes in OZ: flying fox en flying dutchman

De eerste dagen van de paasvakantie lopen niet geheel vlekkenloos. Simon, Tom en Isis zijn snipverkouden en moe. En na Bud en mijzelf is nu Mientje geveld door het buikvirus.

Ondanks dat maakt het heerlijke herfstweer veel goed. Ik fiets met de jongens naar Black Rock zodat Simon zijn energie kwijt kan op de fiets en in de speeltuin. Cees en Mientje nemen Isis mee naar de shopping mall omdat Cees en Mientje zoveel spullen voor ons hadden meegnomen dat er nauwelijks meer iets voor zichzelf in de koffers paste. Ze moeten wat kleding kopen.

Zonder dat we ver van huis gaan vliegt de tijd voorbij. We hebben de wensen besproken voor deze vakantie. Het wordt heel duidelijk, er is maar een wens van Cees en Mientje, het enige dat ze willen is om bij de kindjes kunnen zijn. Ik begin te geloven dat ook de kindjes maar een wens hebben, en dat is alle aandacht van Cees en Mientje krijgen. Een gouden match dus, die wel gepaard gaat met wat strubbelingen als er aandacht gedeeld moet worden of als blijkt dat ik ook nog wat huisregeles probeer te handhaven ;-).

Vandaag staat in het teken van de Flying Fox en de Flying Dutchman. Maar pas nadat ik voor controle ben geweest voor de zwangerschap. Het gaat goed, het hartje van de baby klopt luid en duidelijk. En we hebben het bewijs gekregen dat onze preventieve maatregelen tegen de gevaarlijke Australische zonnestralen werken. Mijn vitamine D gehalte in het bloed is veel te laag. Kom je nooit buiten wordt mij gevraagd. Ja natuurlijk kom ik buiten, heel veel zelfs, maar nooit onbeschermd. Dus nu aan de vitamine D preparaten en advies voor de rest van de familie. Iedere dag 's ochtends vroeg 15 minuten naar buiten zonder zonnecreme, als de UV factor nog laag is.

Als ik terug thuis ben van de zwangerschapscontrole komen ook de kinderen thuis die met Cees naar de speeltuin zijn geweest. De hele meute drinkt wat, Simon en Isis maken binnen 5 minuten nog even een verjaardagskaart want voor we het weten zijn we alweer op weg. Nu naar het verjaardagsfeestje van een vriendje van Simon. Het feest wordt gegeven bij een kinderverkeersschool waar ze naar hartelust mogen steppen en fietsen op straten die levensecht zijn. Er zijn stoplichten en verkeersborden. En het is er vol met kinderen, er is taart en snoep. Simon vindt het prachtig. Ik ben een van de weinige moeders die weer weggaat, niemand vertrouwt het om hun kind achter te laten op een plek waar ongelukjes kunnen gebeuren. Dus ik vraag voor de zekerheid of ik mag gaan, en gelukkig kan dat. Wij moeten boodschappen doen dus met Tom die ligt te slapen en wakker gemaakt moet worden, Cees die een boodschappenlijst vanMientje heeft gekregen en Isis die ongeveer 3 zakdoeken per minuut verbruikt rijden we naar de supermarkt. Niet de optimale boodschappen omstandigheden dus tegen de tijd dat we klaar zijn is het ook meteen tijd om Simon op te halen.

Thuis lassen we een pauze in. Mientje is nog steeds ziek. Binnen een half uur zijn de kinderen alweer uitgerust en zijn toe aan nieuwe ontspanning. Dus ik kook snel voor straks en dan laad ik iedereen weer in de auto om naar de favoriete speeltuin te gaan en de laatste energie op te gebruiken. Ze gaan alledrie op de flying fox, zo vaak dat ik Tom tot een halt moet roepen want ik ben bang dat hij naar beneden valt omdat zijn handen te moe worden. Hij is tenslotte pas drie.

Als Bud vanavond thuiskomt is hij vol van zijn dag. Nee niet van het werk, maar van zijn flying start als flying dutchman, zijn nieuwe bijnaam op het werk voor de footy tipping 201o. Zeven van de acht wedstrijden heeft hij dit weekend goed voorspeld en hij staat meteen bovenaan het footy klassement. Een vliegende start dus. En met zijn vader in huis om eindeloos over voetbal en footy te praten komt dat goed uit.

Tot slot? Om de middag af te sluiten? Ik dacht dat we weer een probleem met het huis hadden toen ik het licht in de badkamer aandeed en het hele huis begon te rommelen.... Maar nee, het was dit keer niet een mankement aan het huis, maar een aardschok, hier recht in de baai, 3.2 op de schaal van Richter.

Ik kan mij helemaal voorstellen dat Cees om 21.00u naar bed is gegaan, er gebeurt veel in huis. Het wordt tijd dat we naar een rustig oord gaan en echt vakantie gaan vieren. Donderdagavond vetrekken we naar Daylesford voor een lang weekend. Eindelijk rust?