Het vuur aansteken, ze zijn er uren zoet mee.
Mooi weer hadden we niet dit weekend. Onweersbuien, regen, regen, regen. De planten zingen, de vogels ook, het bos frist op. Melbourne heeft de ergste storm in 40 jaar terwijl wij midden in het Grampians National Park onze eerste (en meteen ook ons laatste) vuurtje stoken om nu toch eens eindelijk de camp oven uit te gaan proberen.
We hebben een heerlijk maar ook erg nat weekend. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog, hebben we warme kleren bij ons en is het National Park zoals altijd prachtig. Alleen vandaag waren we even chagerijnig toen we de drijfnatte tent in de auto moesten hijsen. Mooi Weer Kampeerder Bud heeft gezworen nooit meer op pad te gaan met de tent als er onweer voorspeld is, en al helemaal niet naar een camping zonder douche of stromend water zoals deze.
Ondanks alle nattigheid hebben we ons prima vermaakt. Gewandeld, door het bos gereden, uitzichten bewonderd, een 500meter klim gemaakt om watervallen te zien. Simon is dit weekend uitgeblonken in zijn wandelplezier en uithoudingsvermogen. Hij is niet te stuiten. Isis legt de helft van de weg af als paard, met Tom op haar rug. Het is een plezier om buiten te zijn en alles te onderzoeken. We zien maar weinig dieren dit keer maar er zijn genoeg andere avonturen.
Natuurlijk gaan we ook een ijsje eten in Halls Gap, het dichtsbijzijnde plaatsje dat uitpuilt van de toeristen. We zijn blij dat ze er een ijsje hebben en een grote speeltuin, maar vinden het ook weer heerlijk ons daarna weer terug te trekken naar ons primitieve leven in het national park.
Nu zjn we weer veilig thuis en duiken we ons bed in. We waren pas laat thuis vandaag, voor we de chaos en natte rotzooi uit de auto hadden opgeruimd was het nog later. Iedereen nog in bad, eten, naar bed en nog meer opruimen. Internet vliegt er steeds uit, dus met moeite schrijf ik dit bericht nog voor we naar bed gaan......de telefoontjes die we nog wilden doen kunnen niet, Skype laat het door de internetstoringen afweten. Net als e-mail en de check die ik even snel wilde doen om te kijken hoe vol de waterresevoirs zitten na dit weekend. Zucht.
We zijn moe en voldaan van een weekend onder woeste omstandigheden en denken weer aan morgen, als Bud en ik allebei een drukke werkdag voor de boeg hebben. De Grampians lijken alweer heel ver weg. Jammer eigenlijk.
Wandelen bij Silver Creek
Wat is dit nu. Een ontdekking bij de avondwandeling waarbij we dieren hopen te vinden. Geen dieren, wel dit oude gevaarte.
Even bijkomen van de koude en nattigheid
McKenzie Falls, veel water door alle regen. Prachtig!
