Dus toch maar drie verschillende maaltijden gemaakt. Met als gevolg dat we nu een deel van de week overblijfselen van de fritata, lasagne, couscous, salade, kip en pitabroodjes eten.
Wat een heerlijk vooruitzicht. Het ziet er naar uit dat ik tot woensdag niet meer hoef te koken. En zo heeft een weekend vol bezoek en gezelligheid nog een prettig neveneffect.
Vandaag is maandag. De afwasmachine is voor de laatste keer uitgeruimd en de sporen van het weekend zijn uitgewist (behalve het eten in de koelkast ;-)). De schilder is geweest om het plafond af te maken maar was binnen een half uur weer weg. Er was opnieuw een scheur ontstaan en die moest eerst dichtgesmeerd worden "we proberen het zo en dan kijken we wel weer wat er bij een volgende regenbui gebeurt" zegt de schilder. Ik zie dat hij absoluut geen zin heeft om opnieuw uit te zoeken wat er aan de hand kan zijn met het plafond. Ik ben in de fase dat het mij niet meer uitmaakt. Ik ga er op de Australische "no worries" manier mee om en ben blij dat het niet ons eigen huis is.
De kindjes zijn allemaal naar school ed, en ik doe het orienteringsgesprek bij de bloemenzaak. Het is leuk om mee te praten en mee te denken, de tijd vliegt. De bos bloemen ga ik zowiezo verdienen, en ik moet even kijken wat ik verder nog kan bieden aan dit kleine bedrijf. Het lastigste was eigenlijk om een passende broek te vinden die ervoor zogt dat ik er een beetje representatief uitzie. De kilo's vliegen eraan en mijn buik begint al rond te worden. Ik pas nauwelijks nog wat en ik voorzie dat ik over een week te zien zal zijn in zwangerschapskleding. Nu al!!!
Over een uurtje zit de rust er weer op. Tom haal ik dan uit bed, Simon speelt bij een vriendje en wordt op school afgezet waar ik ook Isis moet ophalen. De kinderen zijn helemaal uitgeteld na het lange en drukke weekend. Het wordt een heerlijke lange avond, ik leg ze allemaal vroeg in hun nestje. En misschien leg ik mijzelf er wel vroeg naast.
