Fiets- en wandelpad naar Rickets Point
Isis wordt vandaag door Wendy en Jorrit uitgenodigd om uit eten te gaan. Ze is zenuwachtig. Leest als een haas haar huiswerkboek als ze uit school komt. En gaat zich dan mooimaken. Samen met Wendy die de make-up regelt, de nagellak en haar laat kiezen welke jurk Wendy zal aandoen. Isis doet zelf ook een jurk aan en haar zilverwitte sandalen. Oorbel clips op haar oren, een stoffen bloem in haar haar. Echt mooi. Een echte dame.
Ze weet waar ze wil gaan eten. Wij denken allemaal aan Hobsons, het enige dichtbijzijnde fatsoenlijke eetcafe dat wij rijk zijn. Maar nee, Isis wil "echt" uit eten en neemt Jorrit en Wendy mee naar Sandy, het restaurant van het motel op de hoek en belangrijkste trekpleister voor gokkers en speelautomaten. Van dat gokken heeft Isis geen weet, ze heeft alleen de grote ronde tafels voor ogen, het eten en het uitzicht over de baai.
Casper gaat ook mee, in zijn overhemd. Hij straalt.
Wij merken dat het belangrijk is dat de kinderen af en toe iets helemaal voor zichzelf kunnen doen. Het geeft ze een speciaal gevoel en positieve energie voor weken. Isis is helemaal tevreden met haar avond uit. Ze heeft echt genoten en dat vind ik zo fijn voor haar. En voor Wendy, Jorrit en Casper. Ik ben zelfs een beetje jaloers..... De jongens zijn nu ook een beetje zenuwachtig over wat voor soort uitnodiging ze gaan krijgen.....
Vandaag was er regen voorspeld. En net nu we een wandeling naar Rickets Point voor ogen hebben. Maar wij laten ons natuurlijk door een paar spetters niet van de wijs brengen. Regen of geen regen, Rickets Point is een van de verplichte dingen die je moet gedaan hebben als je bij ons logeert. We lopen er met een noodgang naartoe. Snelheid is belangrijk, want zoals het ons betaamt hebben we overal maar net tijd voor. Ik moet bijna rennend weer terug want we zitten veel te lang op het terras te praten terwijl Tom nog opgehaald moet worden. In een race tegen de klok is 5 kilometer plotseling best ver....... Wendy, Jorrit en Casper blijven nog en kijken naar de rotspoeltjes, en vooral de kwallen die veelvuldig in de baai aanwezig zijn. Dan lopen zij ook terug. Wat rustiger. Niet omdat ze zoveel tijd hebben trouwens, maar omdat Wendy's schoenen ontzettend zeer doen.......
Thuis komen ze in een grote chaos terecht. Ik wil het allemaal geweldig voor elkaar hebben maar vanmiddag komt er werkelijk niets van terecht. Er moet gekookt worden, de kinderen opgehaald uit school, de wasmachine staat te roepen dat de was klaar is, Tom wil voetballen, Casper is hongerig, Bink ook. Het gewone gezinsleven. Terwijl ze op vakantie zijn! Dat moet morgen anders neem ik mij voor.
Zo vliegt de dag weer voorbij. Het gaat veel te snel. We hollen achter de tijd aan. Zelfs tot na het restaurantavontuur als Wendy en ik nog even boodschappen gaan doen, het brood voor morgenochtend is op.......
Iedere minuut wordt beleefd. Waar mogelijk vastgelegd. Nabesproken. En ondanks de drukte genieten we enorm van het samenzijn.
Casper leest de menukaart op Rickets Point.
Mooi!
