Wandelen langs de baai in de ochtend
We beginnen onze dag uit vandaag met een wandeling langs de baai en een shoprondje door een gezellige winkelstraat. Wendy, Jorrit en Casper zijn er bijna de hele dag zoet me. Omdat ik al eerder Tom op moet halen van Kinder ben ik al eerder thuis en werk een deel van de takenlijst af. Echt uit gaan we 's avonds.
Uit eten is bij ons in huis een grootse gebeurtenis. Er worden nagels gelakt (Isis), overhemden uitgezocht (Simon) en gel in haren gedaan (Tom). Bink leent een overhemd van Casper. Casper heeft natuurlijk ook een overhemd aan. Bud trekt een overhemd aan in dezelfde kleur als Tom, op uitdrukkelijk verzoek van Tom. Wendy heeft een mooie jurk aan, ik een nieuw vest en Jorrit ook een vrolijk overhemd. We zien eruit alsof we superdeluxe gaan eten, en zo voelt het ook. Het is weliswaar in het plaatselijke eetcafe, maar de tafel staat klaar, we worden bijzonder goed bediend en het eten is heerlijk. We nemen allemaal curry, de chef is een Indier en die weet hoe je dat maakt. Simon eet een megabord fish and chips, ik begrijp niet waar het blijft in dat magere lijf. Casper zit als een echte meneer aan tafel en heeft veel plezier. Hij moet het doen met thuisgekookte rijst uit een plastic bak, maar dat vindt hij prima. Zoals hij alles prima vindt. Bink eet snel wat en gaat slapen, hij is moe na een drukke dag.
We hebben het gezellig. En ik voel de beklemming toeslaan van het naderend afscheid. Want het eten is ook al een beetje het afscheidseten. Het gaat nu snel.
Het Groene Overhemden team
Casper aan het diner
We gaan er donderdag geen zware dag van maken. Bud neemt 's ochtends vast de koffers mee. Jorrit gaat in de ochtend een deel van de eerste vier dagen autoracen bekijken in Albert Park. Wen en ik gaan met de kleintjes wat tijd voor onszelf nemen en dan rijden we ook naar Albert Park waar Bud tegenover werkt. Vanaf daar vertrekken zij naar het vliegveld en rijd ik terug naar huis. Dan is het afscheid wat luchtger en hikken we er niet de hele tijd tegenaan.
Morgen hebben we nog een hele dag om elkaar te zien en te spreken. Maar toch kan ik het bedroefde gevoel niet opzij zetten. Ik zie er als een berg tegenop om straks weer alleen hier te zijn. Het is zo ver weg!
