Naar Mel, een Thaise vrouw die ik ken via Kristine, mijn Belgische vriendin. Mel blijkt ook een kindje op dezelfde school te hebben als Simon en Isis.
Mel had gevraagd of ik een keer bij haar op de deur wilde kloppen om een koffie te komen drinken. Ik had dat nog steeds niet gedaan, niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik er nog geen tijd voor had gemaakt. Aan het begin van de week vroeg ze wanneer ik een keer zou komen en heb ik eindelijk afgesproken. Vanochtend was het zo ver.
Mel woont in een historisch oud huis in het zogenaamde Gipsy Town van Sandringham. Als ik binnenloop stap ik Thailand binnen. Uiteraard loopt zij de hele ochtend rond met Bink terwijl ik de oploskoffie maak en voor haar een kop thee zet. Ik heb gemerkt dat mensen met een Aziatische achtergrond dat vaak doen doen, ze laten alles vallen als er een baby is om vast te houden
Een Nieuw Zeelandse Cambodjaanse vriendin loopt ook nog even binnen en we hebben geanimeerde discussies over van alles en nog wat. Dan worden we uitgenodigd om naar de stille kamer te gaan. Het is adembenemd. In een van de kamers van het huis is een Boedhistisch tempeltje gemaakt. Inclusief de bloemen, het altaar, voedsel offers, boedhabeelden, zijden olifantenkussens, en foto's van Thaise monniken in hun oranje gewaden. Maar ik schrik ook een beetje. Want de Cambodjaanse is een Chinese Boedhist, de Thaise is een Thaise Boedhist en als ze vragend naar mij kijken krijg ik een kleur. Nee, ik heb geen ander geloof dan geloof dat dit het is, het aardse, het menselijke, de natuur, de wereld waar op leven. Geen goden, geen heiligen, zelfs geen Boedha.....
Mijn schrik was onnodig. Want nu de kleuren zijn bekend is ook het laatste ijs gebroken en blijven we, zittend op de grond met gekruisde benen, in de tempel doorpraten, terwijl Bink op schoot zit en Tom een elektrische synthesizer binnendraagt, op een olifantenkussen neerploft en muziek gaat maken.
Soms merk ik dat ik bevooroordeeld ben. Denk dat mensen met een bepaalde culturele achtergrond of geloof mij maar niets vinden, en ongewoon. Maar het tegendeel is waar. Het maakt het contact juist inspirerend, verdiepend en misschien speelt het zelfs helemaal geen rol en is het contact gewoon leuk.
Wat een heerlijke ochtend.
