Zes in OZ: surfen en zo

Vanochtend om 6.45u deed ik de deur open om naar de bakker te gaan. Bij het naar buiten stappen leek het net een hete oven waar ik instapte. Het was toen 35 graden. De hoogste tijd om de verzengende hitte van de stad een dagje te verlaten en naar de frisse lucht te gaan.

Een oceaanstrand dus.

We gaan met ons overbuurmeisje Charlotte en het Belgische gezin dat hier vlakbij woont. We gaan naar Woolamai Beach op Phillip Island. Bij iedere 10 kilometer verder bij ons huis vandaan daalt de temperatuur ca. een graad, op Phillip Island is het 23 graden als we aankomen in de loop van de ochtend.

We gaan surfers spotten en ons eens goed informeren over welke surfboarden, skimboard en boogyboards wij aan moeten gaan schaffen voor het kleine spul. Woolamai Beach is een bekende surfers beach met lifeguards die de zwemmers en surfers bewaken. Dat is nodig omdat de golven hoog zijn en de stroom verradelijk en sterk. "Rip" heet dat. De lifeguards kijken toe vanuit hun toren en vanaf het strand of er niets mis gaat. Er staan 2 vlaggen waartussen je je in het water mag begeven. Uiteraard is dat niet wat een beetje surfer wil, dus voortdurend loopt een lifeguard de jongens terug te fluiten als ze te ver uit de buurt zijn. Vaak zijn ze zo ver dat ze het of niet horen, of niet willen horen. We leren van alles over surfen en de cultuur door te zitten en te kijken. Het is belangrijk welk merk spullen je hebt. De drie belangrijkste die we hebben gezien zijn Ripcurl, Billabong en Quicksilver. Je moet een pak aan. Je moet stoer haar hebben. Om op te drogen op het strand een lange surfzwembroek en een t-shirt. Je gaat niet liggen zonnen, dat is niet hip. Je gaat wel met je vrienden op de parkeerplaats bovenaan het strand staan om naar andere surfers te kijken. En je surfed totdat je niet meer kan. Dat moment wordt redelijk snel bereikt met de levensgevaarlijke golven en stroming. De meesten blijven niet langer dan een uur in het water en gaan dan weer naar huis.

Wij hebben urenlang entertainment.

Een hele dag strand hebben we nog niet eerder gedaan. Gewapend met twee literflessen zonnebrand, petten, handdoeken, emmers en scheppen en picnic komen we aan. Kristine en de kinderen hebben een prachtige strandtent meegenomen. Dat is iets wat in ieder geval op nummer 1 van onze verlanglijst is komen te staan van dingen die we moeten hebben. Nog voor de "kitchenstove" en de "billy". De zon is hier zo extreem dat je schaduw nodig hebt.

De kinderen spelen, wij zitten, drinken koffie, kletsen een beetje, observeren en trappen een balletje. Rond de lifesafers post, tussen de vlaggen, is het druk met families en kinderen die met hun boogyboard het water in gaan. De rest van het enorme strand is leeg. De golven denderen continue door waardoor al het andere geluid in het niet valt. En er is eigenlijk niet veel ander geluid. Er heerst rust op het strand.

We hebben het allemaal naar ons zin en genieten van dit dagje paradijs.

Morgen zien we Cees en Mientje weer, die hadden een paar dagen rust. En Isis krijgt haar eerste 1,5uur Engelse les van Charlotte in voorbereiding op school.