Zes in OZ: zomervakantie

Het is uitgestorven in het "dorp". Veel winkels zijn dicht. Alleen de bakker ploetert door en staat iedere ochtend alweer vanaf 6.00u klaar om ons van vers brood te voorzien. De bloemenzaak is dicht vanwege zwangerschapsverlof, de kapper is dicht, de stomerij met drie van onze broeken is drie weken lang gesloten. Het kadowinkeltje gaat volgende week weer open. Gelukkig houdt de Coles de lokale economie draaiend en staat altijd van 's morgen 6 tot 's avonds 12 voor ons klaar.

Wij nemen ook vakantie. Het is schitterend weer. Isis en Simon bivakkeren 2 dagen bij opa en oma in en om het appartement. Ik en Tom gaan samen koffiedrinken en fietsen, lappen ramen, zitten aan het strand, en proberen accommodatie te vinden voor een leuk lang weekend met z'n allen. Dit weekend gaat dat zeker niet lukken, het is nog hoogseizoen en werkelijk alles zit vol. Uuuuuuren kost het om te zoeken maar helaas zonder resultaat.

Ondertussen maken we ons druk over wat er allemaal gebeurt in de wereld. Zondag was hier een grote demonstratie tegen Israel, we zien schokkende beelden van bombardementen, we worden per uur ge-update over het gasconflict in Rusland en in 1 adem door horen we de stand van zaken ten aanzien van de bosbranden in Zuid Australie en Cricket.

Wat zijn onze belevenissen maar klein en alledaags, en wat een geluk hebben wij dat we zonder angst en in vrijheid kunnen leven.

Deze week is het sociale leven weer op gang gekomen. Er zijn mensen op de koffie geweest en wij hebben "tea" gedaan bij een vriendje van Isis. Wij moeders praten over de wereldproblematiek, werk en dingen die je allemaal zou kunnen doen in de omgeving van Melbourne. Vandaag ontmoetten wij nieuwe mensen uit Belgie, Kristine (de moeder) met haar 3 lieve dochters, Lies, Kaat en Sien. Isis, Simon en Tom waren verguld met dit grote kado, ze spreken Vlaams!

Omdat Isis vast aan de school en het schoolplein moet wennen nodigen wij 's middags onze kersverse nieuwe vriendinnen uit om met ons mee te fietsen naar de school van Isis om daar in de 3 speeltuinen te gaan spelen. De kinderen zijn uitzinnig en stralen. We halen de "gasten" op in hun straat vlakbij ons. Ik loop want ik wil een oogje op iedereen houden. Echter, lopen is natuurlijk veel te langzaam voor al die zelfverzekerde dames en 1 heer dus binnen 5 minuten loop ik als een hijgend paard met drinkfles in 1 hand, een vest in andere hand en schuddende rugzak achter het spul aan te rennen. Voortdurend "let op, kijk rechts dan links, naar links, naar rechts, goed zo, stoppen, rijden, nu oversteken" roepend. Op het schoolplein is direkt de meest fascinerende blikvanger de dode halfvergane possum. Verder wordt er geklommen, gerend, gespeeld en vooral veel gelachen. Isis knapt met de minuut op. Dit is haar school. Ze is trots en kan dingen laten zien. Ze kan zich eindelijk weer eens volledig uitdrukken en is daar zichtbaar heel gelukkig over. Het raakt me dat ze blijkbaar toch enorm door de taal geremd wordt in haar spel met Engelstalige vriendjes en vriendinnetjes.

Om het feest passend af te sluiten halen we frietjes en gebakken vissen bij een Fish and Chips zaak vlakbij. We eten thuis aan tafel vergezeld door bergen komkommer, wortel en watermeloen. Ik heb 5 kinderen nog nooit zoveel eten zien verorberen. Op het moment dat ik de meisjes weer naar huis breng komt Tom ook weer thuis van zijn spaghettidiner waar hij door Cees en Mientje voor was uitgenodigd. Hij glom van trots over dit doorstane avontuur, helemaal alleen weggeweest en ook nog veel plezier gehad!