Op de blog administrators site zie ik dat dit het 100ste bericht is dat we plaatsen. Een goed moment om te stoppen? Of gaan we nog even door? Het voelt nog steeds als een praatje met de andere kant van de wereld. En dat voelt altijd goed dus ik denk dat we nog even doorgaan met het verslaan van onze "avonturen". Over vandaag bijvoorbeeld.
Soms eten we bij Rickets Point een stukje Ozzie carrot cake. Maar vandaag bepaalt de lievelingstaart van Simon het menu, zie foto. We drinken een "afscheids"koffie om de eerste periode die Cees en Mientje bij ons zijn af te sluiten. Ze gaan vandaag verhuizen naar hun eigen appartement. We komen niet echt in de stemming vanochtend, helemaal omdat het ook veel te koud is voor de tijd van het jaar en ik toch persee nog even bij de marine sanctuary op Rickets Point wilde kijken. Glibberend over de rotsen zoeken we naar krabbetjes en visjes in de rotsgaten. Helemaal niets te zien......koud. Geen hond die met mij terug op de fiets wil, dat is een probleem omdat er maar 5 plaatsen in de auto zijn en we zijn met z'n zevenen.
Om 14.00u is iedereen weer vrolijk. Het appartement is beoordeeld en goedgekeurd. Het is prachtig, alles erop en eraan. Een dakterras met uitzicht over zee, Sandringham en in de verte de Skyline van de stad. DVD's, televisie met 100 zenders (wij hebben er maar 7), een echte Australische toploader wasmachine en een grote bos bloemen met welkomsthamper in de keuken. Op loopafstand van ons, het station en de Coles supermarkt. We doen wat boodschappen in de Coles. Mientje komt helemaal in Australische stemming en schaft meteen een koelboodschappentas aan, een pak power cold wash toploader waspoeder, een crackerbarrel vintage cheddar en een watermeloen van minstens 4 kilo. In vloeiend Engels antwoordt ze de cassiere dat ze de koeltas direct wil gebruiken en dat de boodschappen niet in plastic zakjes hoeven maar in onze eigen meegebrachte tassen.
De mannen hebben ondertussen de smaak van het voetbal te pakken en gaan weer naar een wedstrijd, dit keer Melbourne tegen Queensland. Het verslag kennen jullie van vorige week, met als enige verschil dat nu Simon mee is en luid "Hup Feyenoord" roepend op de tribune zit. Zeehond stevig in zijn armen geklemd. Uitslag 2-1 voor Melbourne. Commentaar van Bud: "We staan bovenaan, daar kan Feyenoord nog een puntje aan zuigen..." Naast zijn schoenen lopend van trots komt Simon net weer binnenlopen. Hij vertelt stralend dat hij met de trein is geweest, patatten heeft gegeten, fanta heeft gedronken en voetballers heeft gezien. Hij is wel een beetje teleurgesteld dat hij niet thuis nog even een biertje mag, net als pappa Bud....;-)
