Bij het stoplicht, je mag doorlopen als het knippert hoor!
Tom en Nina in de kindertuin van de Botanische Tuinen.
Een rode slurpee, lekker!
Je kan tijd maar 1 keer gebruiken, zullen we wel gaan of niet naar de tentoonstelling van Dali. Het wordt "niet".
Spreekt voor zich.
De kinderen zijn al de hele dag nerveus en racen naar de voordeur als de bel gaat. Ze zijn er! We drinken koffie, de kindjes spelen en Hidde probeert in al het lawaai te slapen. Terwijl ik kook, laten Edmar en Mirjam de kinderen even uit aan het strand. En dat is hard nodig. Het is zo leuk dat ze er zijn. En heel vertrouwd.
Vandaag gaan we meteen een dagje de toerist uithangen. We doen alsof, natuurlijk voelen we ons geen echte toeristen. Vanochtend gaan we met de trein naar de stad, we gaan naar de kindertuin in de Botanische Tuinen. Dan is het leuk voor ond om wat van de stad te zien, en leuk voor de kinderen om te spelen. Het compromis van de reizende ouders die wat willen zien van de plek waar ze zijn. Na een wandeling vanaf Flinders station, via het Art center komen we bij de Royal Botanical Gardens. De koffie behoefte bij de groten is hoog, de slurpee behoefte bij de kleintjes zo mogelijk nog hoger. Bovendien heeft Edmar al de hele ochtend geoefend om vloeiend "a long black, extra hot, extra strong" te bestellen en het is hoog tijd dat hij zijn oefening omzet in actie.
Na de koffie lopen we naar de tuin. We drukken de kinderen op het hart NIET in het water te gaan dat overal door de kindertuin door kleine riviertjes stroomt. Wie zijn kleren natmaakt mag niet mee met de bus straks. En dat maakt indruk want wie wil nu niet de toeristenbus missen...... Terwijl de kindjes spelen in het kinderoerwoud, de bamboebossen en de stam van een oeroude eukalyptusboom, praten wij bij. Voor zover dat gaat tussen de bedrijvigheid met de kindjes door. Heel on Australisch, maar wel super toeristisch hebben we geen picnick bij ons, dus via het restaurant lopen we naar de toeristenbus. Het plan is dat we in een uur door de stad rijden en alle belangrijke punten gaan zien. De busreis is leuk, Bud en ik hebben de rit nog nooit gemaakt en zien allemaal leuke nieuwe plekken van de stad. Toerist zijn is zo gek nog niet. Toch houden we het maar negen haltes vol. Er is een enorme toeristentoeloop op de bus waarin wij zitten waardoor we als sardientjes in een blik zitten gepropt. Dus bij halte negen laden we alle kinderen uit en lopen we door de frisse lucht langs de Queen Victoria Market door een stukje stad naar het Centraal Station.
Met de trein reizen we weer naar huis. Met Edmar loop ik snel naar de winkel om boodschappen te halen. Edmar zit in een kleine jet-lag dip en zweeft halfslapend door de winkel. De rest loopt naar huis om praktische dingen te regelen. Hidde moet een fles, Isis heeft nog haar huiswerk, Simon moet heeeeel nodig naar de wc, Tom wil niets anders dan weer lekker thuis zijn en Nina wil schminken. Dat kunnen we allemaal waarmaken. Verkwikt van de fijne boodschappen die we koden doen komen we thuis. De jet-lag is weer over.
Wat er nog over is van de dag vliegt voorbij. Mirjam wint de huisprijs "mooi schminken" door Nina, Simon en Isis om te toveren in een konijntje en twee tijgers. De kinderen stralen.
De dag gaat veel te snel. We praten veel maar ik heb nog steeds niet het gevoel dat we echt zijn bijgepraat. Door mijn hoofd gaat steeds de vraag of we genoeg tijd hebben om echt helemaal weer bij te zijn met het wel en wee van iedereen.
Morgen ondergaan Mirjam en Edmar hun vuurdoop met autorijden m een automaat, aan de linerkant van de weg. Want we willen de stad uitrijden morgen. En hebben voor die gelegenheid een extra auto gehuurd........
