De maat is vol als ik s' ochtends naar de vuilnisbak loop en vermoed dat die verplaatst is door een volk mieren. Het ziet zwart. En niet 1 ochtend, maar iedere ochtend. Dit kan zo niet langer. Met goede tips van ervaringsdeskundigen op naar de winkel om anti mieren lokdoosjes te kopen. Ik ben overstag.
Mierenlokdoosjes zet je op het mierenspoor, de mieren nemen wat van het giftige spul dat erin zit, nemen dat mee naar hun nest en binnen drie dagen moet je er vanaf zijn. Heel hardvochtig, maar daar probeer ik niet over na te denken. Terwijl ik de doosjes neerzet kijk ik eens goed naar het spoor. Waar komt het eigenlijk vandaan? Hmmm, naast het aanrecht, waar de boodschappen tassen staan. Maar daar heb ik 6 weken geleden toch nog alles weggehaald en schoongemaakt? Voorzicht haal ik een paar tassen weg. Het wordt drukker en drukker met krioelende mieren. Het lijkt wel een horrorfilm. Gelukkig zijn de kinderen niet in de buurt. Met al mijn wilskracht haal ik de laatste tas weg. Ik ril en schreeuw bijna van schrik. Er zit een nest in de tas die ik in mijn hand heb!!!!!!!!!! Help!!!! Gelukkig overheerst de ratio en denk ik dat mieren niets doen. Ik zet de tas voorzichtig neer, schudt wat mieren uit mijn mouw en van mijn handen en pak een vuilniszak. Maar ze ruiken onraad en binnen een tel worden alle eitjes en wat er zich nog meer in het nest bevindt ge-evacueerd. De keuken in. NEEEEE. Dat wil ik niet. Ik pak resoluut de tas op, stop hem meteen in een vuilniszak en bindt hem heel strak dicht. Die gaat beneden de vuilnisbak in. Maar dan de rest. Wij hebben spinveilige stofzuigerzakken in de stogzuiger, ik ga er voor het gemak van uit dat ze ok mierveilig zijn en als een dolle rag ik de stofzuiger door de hele keuken. Iedere mier die ik zie moet eraan geloven. En dan.....rust. Niets meer te zien. In de dagen die volgen kom ik wel overal dode mieren tegen. De lokdoosjes werken goed. Maar er moeten werkelijk duizenden mieren in huis zitten.......
Dat was vier dagen geleden.
De lokdoosjes staan nog steeds in de keuken maar er is geen mier te ontdekken. Tot net. Terwijl ik het aanrecht sta op te ruimen zie ik weer een spoor. Onraad dus. Ik volg het spoor dat onder de aanrecht rand loopt. En dan is het plotseling weg. Hoe kan dat nu? Ik kijk weer opnieuw. Waar gaan ze heen? Ik krijg alweer kippenvel bij de gedachte dat er weer ergens een nest zit. Ik tuur en tuur en zie ze dan ergens verdwijnen. Ik denk dat ik nog een nest heb ontdekt. Nu minder makkelijk te verdelgen. Het spoor leidt namelijk naar een plek tussen de kookplaat en het fornuis!!!!! Ik begint mij plotseling af te vragen of de verlaagde gasdruk die we hebben tijdens het koken daarmee te maken kan hebben.......
Ik weet niet of lokdoosjes nog gaan werken. Voor de zekerheid heb ik er wel nog een paar geplakt. Wat ik wel zeker weet is wat ik morgen ga doen. De huisbaas bellen en direkt daarna een mieren verdelgingsbedrijf. Brrrrrr.
