Om op vakantie te zijn betekent niet dat je de hele dag in de zon kan gaan liggen op het strand. Als je dat zou willen. Of dat je even een auto op kan halen. Of dat je gezellig kan gaan eten bij je vrienden. Vakantie is hard werken. Tenminste, dat denk ik als ik zie wat Mirjam en Edmar de afgelopen twee dagen hebben gedaan.
Maandag hebben ze een vrije ochtend, eindelijk! Even niemand die wat wil, behalve zijzelf. Tot 12.00u.......
Ik breng de jongens naar de creche en Isis naar school en ren dan naar de trein omdat ik een werkgesprek heb in de stad. Om 12.15u halen Mirjam en Edmar Simon en Tom op bij de creche. Wat een luxe voor mij! 's Middag dragen ze de verantwoordelijkheid voor Hidde en Nina aan mij over tot mijn grote plezier en gaan ze de Southlands verkennen en wat vakantieboodschappen doen. Als ik aan het eind van de middag terugkom van Isis ophalen en een uur speeltuin met de vijf kindjes, staat Edmar pannekoeken te bakken. Ik vraag mij af wie nu vakantie heeft, zij of ik? Terwijl Edmar bakt, de kinderen Mirjam schminken en Hidde een keel opzet proberen we een vakantieroute te plannen. Hidde is ontroostbaar tot we weten waarom. Van de ene op de andere dag beluit hij baby-af te zijn. Hij wil absoluut geen fles maar hij wil ook pannekoek. Met een halve panekoek in zijn mond zit hij genoeglijk te kluiven. Nu dat is opgelost kunnen we verder. De kinderen eten, Mirjam en ik besluiten bij het lokale eetcafe wat te gaan eten. De mannen met de drukke en vermoeide kinderen achterlatend. Mirjam zegt zelfverzekerd, dat redden ze wel, en voor iemand het goed en wel doorheeft zijn we de deur uit. We hebben 1,5 uur voor onszelf, voor we het cafe worden uitgegooid. Het is tenslotte een doordeweekse maandagavond en al 20.30u ;-).
Schminckplezier
Isis doet een salto op de circuschool
Dinsdag hebben de vakantiegangers een missie. De camper ophalen! Het plan is om in de middag weg te rijden om een groot deel van Australie te ontdekken. Ze moeten daarvoor naar het westenlijke deel van de stad, Sunshine genoemd. Een uur met de trein. Hidde gaat mee, Nina blijft bij ons en gaat mee Isis naar school brengen, babychino's drinken en leren fietsen. We hebben reuzelol. Ondertussen bereiken mij steeds wanhopiger wordende sms-jes van Mirjam. "Het duurt wat langer dan verwacht, er zijn nog 7 campers voor ons, we hebben de Kings Way afslag gemist.....)". Om 14.15u zijn ze terug in het huis. Nu moet de camper nog gepakt worden, boodschapjes gedaan worden, het huis worden schoongemaakt. Plan B treedt vrij snel in werking. "We gaan morgen, het is tenslotte vakantie". Ookal is dat natuurlijk jammer en klinkt het als een verloren dag, ik ben ook een beetje blij. Nog een keer samen eten, wat gezellig! En terwijl ik Isis ophaal om naar circusschool te gaan nemen zij Tom mee om Simon op te halen van zijn schooltje. De jongens krijgen uitgebreid de kans om de camper te bekijken en zijn dol enthousiast. Helemaal als ze horen dat ze er ook een stukje in me mogen rijden in het weekend dat we elkaar weer zien, in Wilsons Promontory. Vanaf het moment dat we weer allemaal bij ons thuis zijn gaat het met ons bergafwaards. Ik krijg buikgriep, Tom doet niets anders dan pesten, Simon gebruikt voortdurend zijn "harde stem". Alleen Isis is rustig maar die valt dan ook bijna flauw van de honger...... Onder luid protest gaan de kinderen naar bed, het is een chaos in huis, de stofzuiger die ik heb gebruikt om met grof geschut een mierenplaag op te lossen staat midden in de keuken. Ik zeg tegen Mirjam dat volgens mij huisvrouwen met jonge kinderen (zoals ik) nog eerder overspannen worden dan werkende moeders met jonge kinderen...... Een half uur later lag ik op bed met buikgriep, ik denk dat dat er mee te maken had.....
Vanochtend is dan de vakantie toch echt begonnen. Het is fris zonnig weer. De camper wordt gepakt. Er zijn wat kleine uitdagingen. Kunnen alle koffers er wel in? We kunnen maar met z'n drieen voorin zitten, maar dan is Hidde zo alleen. Wie moet dan de kaart lezen? Dat zijn kleinigheden in vergelijking met het heerlijke vooruitzicht de stad te verlaten en de natuur in te trekken. Met de Camp5 (een kampeerbegrip in Australie) voorin, een koelkast vol babyhapjes achterin en de fiets voor Nina om te oefenen, zijn ze er helemaal klaar voor.
Nina straalt voorin de auto, Hidde ligt lekker in zijn mandje achterin. Simon ziet groen van jaloezie. Dag lieve schatten, goede reis!
Bij ons verloopt de rest van de dag rommelig. Ik ben nog niet lekker, en dan wordt Tom ook ziek en spuugt een paar keer alles onder. Ik had in gedachten te poetsen vandaag maar het enige dat ik heb kunnen doen is wassen en wassen. Rekken vol. Die arme Bud moet nu uit zijn werk komen omdat Tom het zo zwaar te pakken heeft dat ik hem niet op de fiets mee kan nemen om Simon op te halen. Isis wordt opgehaald door een aardige moeder die ik op het laatste moment heb gebeld.....
