24 uur. Een dag. Waarin er van alles gebeurt. Isis wiebelt aan haar voortand die er bijna uitvalt en kijkt regelmatig naar Siep op de foto waar ze hevig heimwee naar heeft. Simon is nauwelijks weg te houden bij de Nintendo van Isis waarmee hij inmiddels de beste is in het redden van de prinses uit de handen van de aap King Kong. Tom is uit zijn hum en is voortdurend bozig in de weeer met de loopfiets. Hij mag namelijk niet in zijn eentje op de gewone fiets fietsen omdat ik bang ben voor ongelukken. "Ik vind jou de allerstomste die er is op de hele wereld" roept hij mij steeds toe als hij mij in het vizier krijgt. Maar als ik weg moet om naar het vliegveld te gaan is hij weer mijn allerbeste vriend. Zo goed dat hij mij bijna niet wil laten gaan en het op een brullen zet als blijkt dat hij echt niet mee mag.
Terwijl zich hier in 24 uur allerlei huislijke tafrelen afspelen zijn Edmar, Mirjam, Hidde en Nina vandaag onderweg van Utrecht, via Amsterdam naar Melbourne. Ze gaan de uitdaging aan, 24 uur in een vliegtuig gepropt zitten met twee kleine kindjes. We vliegen in gedachten voortdurend mee. Het is ze gelukt en ze zijn goed aangekomen. Om 20.45u lopen ze vrolijk naar buiten door de schuifdeuren. Wat hebben ze dat snel gedaan! Ze zijn wel wat vermoeid maar het is ze nauwelijks aan te zien. Hidde lacht, Nina ook. Het is heerlijk om ze hier te hebben. De hele dag ben ik al zenuwachtig. Wat zullen ze ervan vinden? Hoe is het om elkaar aan de andere kant van de wereld te zien?
We laden alles in de auto en rijden meteen door naar het huis van Stijn en Kristine dat ze een paar dagen mogen lenen (nogmaals bedankt Stijn en Kristine!!!!!) en daar laat ik ze achter. Het is tijd om te slapen. En de hoogtste tijd om aan de vakantie te beginnen. Welkom!! Wat een fijn idee dat jullie zo vlakbij zijn.
