Vandaag is de eerste dag in de rest van mijn leven. Ik ga ermee stoppen om lijsten te maken van veertigduizend dingen waarvan er dertigduizend niet haalbaar zijn. Het levert alleen maar stress, onvrede en rusteloosheid op. En waarom moet er eigenlijk zoveel? Wat een onzin. Ik heb mijzelf een deadline gesteld voor het nemen van een beslissing over werk en wat ik nu echt wil gaan doen. Vrijdag beslis ik waar ik voor ga en waar ik mijn tijd in ga investeren. Ik stop ermee om alle mogelijkheden open te houden, het is niet meer leuk en het wordt vervelend voor mijzelf en iedereen om mij heen.
Het eerste resultaat was al meteen voelbaar vandaag. Een leuk ontspannen gesprek met een manager die mij twee maanden geleden heeft afgewezen en nu terugbelde. Alle punten van de kleurpotloden zijn geslepen (overigens een uitstekende bezigheid voor als je je gedachten wilt ordenen). De speelkamer is weer begaanbaar. Er ligt een geordend lijstje met mijn opties voor de nabije toekomst. Op school ontspannen praatjes gemaakt met leuke moeders. Er zijn weer gezellige boodschappen in huis. Een paar praktische zaken geregeld. Knus met Isis haar boekje gelezen voor het slapengaan. Het lijkt wel alsof je veel meer kan doen als je wat rustiger aan doet.
Tom heeft er het meeste plezier aan gehad vandaag. Na de creche was hij doodmoe en ging de hele middag onder zeil. Vanavond kon hij natuurlijk niet slapen en mocht hij voor een keer nog een uurtje bovenkomen. Dit in plaats van hem gestressed steeds weer in bed te leggen. Het effect was aandoenlijk. Hij heeft verschikkelijk genoten van het uurtje aandacht. Met een kopje chocolademelk en een cakeje en een kaarsje aan heeft hij met ons aan de grote tafel een knutselwerkje gedaan en tekeningen gemaakt.
Met een gelukzalige lach op zijn gezicht, twee kleine kringen onder zijn ogen en een prachtig kunstwerk onder zijn arm is hij dan toch een half uur geleden zonder tegenstribbeling zijn nestje ingedoken.
Het was een goede start van een nieuwe aanpak. En nu maar vol zien te houden :-)
