dinsdag 7 september 2010

37 weken

Vandaag ben ik 37 weken zwanger. Wat gaat het snel! Mijn buik golft en bolt als ons kleine mensje zich in de steeds krapper wordende buik probeert te bewegen. Ik probeer mij voor te stellen hoe het moet voelen, opgevouwen in een warme ballon. Met minimale bewegingsruimte want hij is al ingedaald, zijn hoofd ligt muurvast. Om het in die houding nog minimaal 3 weken vol te houden lijkt mij een opgave. Maar volgens de arts die gisteren de controle deed maakt hij het uitstekend en merkt hij daar niets van.
Terwijl de een zegt dat het een reuzenbaby is, zegt de ander dat het allemaal wel meevalt. Dat inschatten van de grootte schijnt een complexe opgave te zijn voor de experts. We zullen het wel zien en we laten ons verrassen als het zover is. Wat wel zeker is, is dat er nog ruimte genoeg is om te groeien. Mooi is dat! Ik vind mijn buik al van respectabele omvang. Maar het kan nog groter ;-). En dat zal ook wel gebeuren volgens de arts.

Het feit dat Karin hier is zorgt ervoor dat ik gisteren bij de controle hoorde dat het weer goed gaat. Mijn benen zijn een stuk beter en ik kan beter lopen dan een paar weken geleden. De arts vraagt mij hoe dat komt. Ik antwoord dat ik een wondermiddel in huis heb dat de naam "Karin" draagt. Ik glim van trots dat ik kan vertellen dat ik zo'n geweldige moeder heb. En ik denk bij mijzelf dat ookal dacht ik dat het wel allemaal zou lukken, ik geen idee had hoe ik het tot aanstaande vrijdag had moeten redden. Eigenlijk zou ze aanstaande donderdag pas deze kant opkomen.

Het gaat ons goed. We zijn blij en gelukkig, kijken enorm uit naar ons vierde wonder en we houden jullie natuurlijk op de hoogte via de blog. Ik heb een blog handleiding gemaakt die naast de computer ligt, dus iedereen die hier aan het buro zit kan updates sturen als het nodig is. Maar no worries, voorlopig is het rustig in huize van Mook-van Zonneveld.