Vandaag is het feest! Terwijl buiten in de stromende regen de eerste vogels ontwaken staat Isis aan ons bed, klaar om Karins' stoel te versieren en kadootjes te overhandigen. Het is een feestdag! Vanaf hier draag ik de blog over aan Karin, een dag door de ogen van de jarige job!
Ik word om 06.13 wakker van kinderstemmetjes in de woonkamer, Simon ligt nog naast me te slapen. Zachtjes maak ik hem wakker, 'Siem ga Marit en Bud en de kindjes helpen om de taartjes voor mijn verjaardag in orde te maken en bij mijn bed te zingen'. 'Ik wil niet' is het antwoord, 'dan krijg ik het koud'. Samen draaien we ons nog een keertje om en tuffen nog even verder. Dan gaat de deur open en een fluisterende Tom probeert Simon over te halen om vooral mee te gaan. Als ik zeg dat ook al met Simon besproken te hebben zegt hij heel vinnig tegen me "jij moet niet wakker worden". Simon weigert, het feest dreigt nu al te mislukken. Uiteindelijk al mopperend verdwijnt hij toch en kan ik haastig proberen de veren op mijn hoofd glad te strijken voordat het gevolg met een cakeje met kaars en cadeautjes op een versierd plateau binnenkomt. Allemaal nog in ochtendjas, Marit met toch wel een torentje onder haar riem. Er wordt gezongen en gekust en mag ik mijn cadeautjes uitpakken, een feest! Het ontbijt moet ook feestelijk zijn maar is zoals altijd nogal chaotisch. Niemand zit gelijk aan tafel, maar mijn stoel is versierd, er hangt een slinger en ballonnen en er liggen nog cadeautjes om uit te pakken. Isis gaat naar school, wordt door Bud gebracht, Marit en ik gaan aan de poets want de huisbaas komt vandaag om de inspectielijst met haar door te lopen. Aan het eind van de ochtend vertrek ik voordat de huisbaas komt, met de jongetjes naar de speeltuin van Black Rock, 'maar' 3.5 km lopen. Tom zit stoer op zijn fiets, Simon loopt met mij, de footybal in een plastic zakje aan zijn arm. Volgens Marit gaat het droog worden, helaas gebeurt dat niet en komen we een uur later totaal verpieterd aan in Black Rock waar de kinderen kiezen voor een cafeetje i.p.v. de speeltuin. De jongens verorberen drie porties patat en uiteindelijk bestel ik ook wat omdat velen gebruik willen maken van ons tafeltje en we af en toe mistroostig worden aangestaard. Gelukkig komt Marit ook op tijd om mee te eten. Als ze langs het raam van het cafe loopt met haar helm op, de moederfiets met aanhangfiets aan de hand en ook nog haar grote buik, zie ik dat mensen elkaar aankijken en lachen, ik ben heel trots. Natuurlijk stelt Marit na het cafe toch nog een speeltuin voor, dus gaan we weer in de regen op weg, spelen in de regen, ik haal Isis op in de regen en zit nu met donkerbruine voeten deze blog te schrijven, mijn schoenen waren doorweekt. Bud komt op tijd naar huis, ik heb pannenkoeken gekozen, denkend de kinderen daar een groot plezier mee te doen. Die hebben liever de soep van gisteren, ik peuzel dus van de pannenkoeken, de kinderen zijn te moe om de hele maaltijd aan tafel te blijven. Onder het eten loopt iedereen weer rond, gelukkig zegt Simon nog uit de grond van zijn hart dat hij het een heel leuk feestje vindt, ik ben het helemaal met hem eens. Nu liggen de kinderen er in, zitten Marit en Bud achter de pc naar de site van Ikea te kijken naar bedden. Ze slapen nog steeds in hun bed van 1.20 cm, als Marit draait, moet Bud meedraaien, bovendien hebben ze nachtelijk bezoek van een of meer kinderen, het wordt tijd om groter te gaan slapen. We hebben nog de slappe lach over het bezoek van de huisbaas vanmorgen, de koffie staat koud op tafel. Al met al een feestelijke dag in het gezin van Marit en Bud, ik ben dankbaar dat ik er bij kon zijn!
