Karin schrijft:
Het was koud vandaag, het waait, zuiderwind, dus dat is koud hier. De ochtend verloopt huiselijk, Marit heeft Isis op de fiets naar school gebracht. Daarna doet ze administratie aan de grote tafel en speelt ze met de jongens. Ze proberen een 'Hot Wheels' baan in elkaar te zetten maar alle stukken die ze al hebben verzameld zijn eenzame stukken en kunnen niet aan elkaar gekoppeld worden. Dat is voor Simon sneu, hij is heel serieus, probeert allerlei oplossingen te verzinnen om het aan elkaar te binden. Marit zoekt op het internet naar winkels waar we eventueel wat tussenstukken kunnen halen, helaas, niet gelukt. Dan gaat ze met haar dikke buik de tuin in om met ze 'een balletje te trappen'. Ik strijk, we lopen een paar dagen achter dus de stapel is groot. Na de lunch breng ik Simon naar zijn schooltje en doe daarna boodschappen. Er zijn kraanvogels in v-vorm in de lucht, dezelfde geluiden als in Luxemburg, waar zouden die nu naartoe vliegen, ze vliegen in zuidelijke richting, Tasmanie misschien? Op straat lopen zeer diverse mensen in zeer diverse kleding. Zelf heb ik een t-shirt, een blouse een vest en een fleece aan en zo lopen er wel meer mensen rond. Maar ik zie ook een dame in een glinsterende jurk, mouwloos, blote benen, een jonge man in een keurig pak, broek boven de enkels en witte leren puntschoenen, een jongen van een jaar of zestien van een private middelbare school in een paars/wit in de lengte gestreepte blazer en een korte grijze short eronder. Er bloeit mimosa in de tuinen en er staan bossen fresia's tussen het gras. De ooievaarsbek staat overal in bloei. In de drie palmen voor het station huizen een aantal kleine papegaaitjes. De oude huizen doen denken aan de huizen op Curacao, allemaal gelijkvloers met een overdekte porch aan de zijkant. De tuinmannen van diverse bedrijven zijn overal aan het werk. Waar gisteren nog chaos heerste in een tuin is er vandaag geharkt, geveegd en gemaaid, dat doet niemand hier zelf. Overal staan pick-ups, hoog opgeladen met zakken tuinvuil. Bij het stoplicht zit de meneer die helpt bij het oversteken voor en na school met een hoed ver over zijn oren, een sjawl voor zijn mond en een grote zonnebril op, je zou gillend wegrennen als je niet beter wist. Meneren als deze worden hier de "lolliepop man" genoemd.....
Er hangt de geur van fish and chips in de lucht en in de kleine restaurantjes worden de tafeltjes klaargemaakt. Thuis bak ik een pan gehaktballetjes voor Isis om morgen mee naar school te nemen voor een afscheidslunch van een jongen in haar klas. Dan gaan we met z'n drietjes naar de school van Isis, ze heeft al drie weken aan een project gewerkt, recycling, en vanmiddag mogen de kinderen hun projecten aan de ouders laten zien. Tom gaat op de aanhangfiets omdat zijn fiets even niet te vinden is. Marit met helm op, dikke buik en zo lang dat ik met verwondering (en trots) naar haar kijk als ze tussen de andere moeders staat. De presentatie is een groot succes, we zijn trots op Isis.
Ploeteren met Karin om het project af te krijgen.
Spanning op school bij de projectpresentaties.
Dit is de presentatieposter die Isis zelf maakte.
Dan gaat het met z'n allen richting Simon, ik lopend met Tom, Isis op de fiets en Marit met haar verlengde fiets. De familie flodder in Australie. Siem is ook op zijn prachtige nieuwe fiets naar school, dus er sluit nog een floddertje bij aan. Thuisgekomen hebben we nauwelijks tijd om iets te drinken of er staat een vriendin van Marit voor de deur met twee dochtertjes in de leeftijd van Simon en Tom. De pret is kompleet, er wordt gevoetbald en verstoppertje gespeeld, mijn voeten en handen zijn gevoelloos van de kou maar de rest loopt met warme wangen rond en heeft veel plezier. Gelukkig hebben we pannekoeken geplanned voor vanavond en had ik al een pan soep gekookt dus het hele spul kan mee aan tafel. Ijsje toe, Gretha en kinderen gaan weer op weg naar huis, het giet inmiddels. De kindjes hier zijn moe, gauw in pyama, allemaal nog een verhaal, Simon uit zijn voetbaltijdschrift dat hij voor zijn verjaardag heeft gekregen en dat naast zijn bed bewaard wordt, Isis uit Wiplala en Tom het verhaal van Hansje Brinker voor de zevende keer. Nu is het stil, Bud is inmiddels thuis en blij met een broodje bal en soep. Nu moet nog even het piratenpak tevoorschijn getoverd worden want morgen is het 'piratendag' op school bij Isis. Inmiddels doen mijn schouders en rug pijn, gloeien eindelijk mijn voeten en handen door de gaskachel die staat te suizen en spring ik in bed om ook morgen dit gezin te kunnen bijhouden.
