fiets

Een primeur vandaag. Voor de kleine Bink. Hij mag mee voorop de fiets. Geen foto's natuurlijk want dat is levensgevaarlijk, vooral omdat hij nog niet helemaal goed kan zitten.
Om een stukje te fietsen zit hij goed genoeg. We gaan naar het zwembad. Eigenlijk zouden we het lopen maar we zijn laat. Ik hijs hem snel in een dikke jas, een paar dikke "kattenvoetjes" die Mirjam ons heeft gestuurd, een muts onder zijn helm en daar gaan we. Tom op de aanhangfiets want volgens hem kan ik zonder zijn hulp de twee heuvels niet halen. We zijn ruim op tijd bij het zwembad. En heel op tijd weer terug, ik kan zelfs nog even met Tom voetballen in de tuin voor hij naar zijn schooltje moet vanmiddag. Ookal was de terugweg wel wat lastiger dan de heenweg omdat Bink graag wilde slapen. Dat kan nog niet, dan hangt hij teveel over het stuur......
Het is heerlijk om weer te kunnen gaan fietsen. Bink vindt dat ook want hij zingt de hele weg (heen). Tom is ook tevreden want nu hoeft hij niet meer zelf de heuvels op te fietsen met zijn eigen fiets.
We zullen zeeen van tijd overhouden nu we niet meer alles hoeven te lopen.
;-)

terug

Deze week merken we echt dat we weer terug zijn. Het valt niet mee. Halen, brengen, sociale druk, een stroom aan fundraiser aktiviteiten. Ik ben van slag van al het slechte nieuws in de wereld. En van een goede vriendin van mij hier die op haar te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Ze is 31. Halsoverkop vertrekt zij met haar gezin terug naar Europa. Ze zijn hier nog geen jaar geweest. Daarnaast is het koud in huis. 

Het valt niet mee om aan de winter te wennen, het huis is bitterkoud. Dat de kinderen zonder piepen de ijskoude kamers en bedden insptappen is mij een raadsel. Het zijn kleine bikkels. In huis is het standaard 2 graden kouder dan buiten als de gaskachel niet brandt. Nu is het 7 graden, in de slaapkamers dus 5. Bink ligt met truien, sokken en een dikke zachte broek in een gevoerde trappelzak. De anderen hebben onder hun dikke dekbedden minder last. Het enige dat we kunnen doen is de oliekacheltje gebruiken om het een beetje op te warmen, maar dan kunnen we geen andere elektirsche apparaten aanhebben omdat de stoppen doorslaan, en de warmte vervliegt direkt zodra de kachel uit gaat.  Ons centrale punt in huis is rond de gaskachel in de woonkamer. Dit is enige echte kachel die dit huis rijk is. 

Natuurlijk is het helemaal niet echt koud, 7 graden. Het voelt alleen maar heel koud. Waarom ik dit allemaal vertel? 

Omdat ik geen blog heb geschreven de afgelopen dagen. Met als hele simpele reden dat als de was gestreken is en het werk gedaan, het huis te koud wordt om nog even lekker te kunnen zitten. Zelfs met twee truien aan. Dus we komen geen nachtrust tekort, we duiken iedere avond heel vroeg onder de wol. Op die manier proberen we nog een beetje het vakantiegevoel vast te houden :-).

stads

Met 321 Water, de herbruikbare waterfles met filter waaran ik meewerk, zijn we finalist geworden voor de Australian Design Awards. Gisteravond was de prijsuitreiking. Een grootse gebeurtenis met veel belangrijke mensen, een show en vooral veel designprodukten in diverse categorieen. Wij hebben geen hoofdprijs gewonnen dit keer, maar wel een paar goede publikaties gekregen en een officiele "Good Design" erkenning. Dat is niet niks tussen de Breville, Dyson, Peugeot, Audi en nog veel andere grote merken. We zijn blij!

 Gretha (directeur), Willem (haar man), en ik.

 De presentatie 

 De baas van Victoria is er ook bij. 

Vandaag heb ik weer veel vrije tijd. Vanochtend naar de stand bij de design expositie. Daarna lunchen met Fiona in Chinatown en de rest van de middag naar het Comedy Theatre naar "The Rock of Ages".  Wat een heerlijke dag, even helemaal voor mij alleen. 

Lunchen met Fiona in Chinatown. We nemen een Hot Pot. Dat is soep die kookt in een pannetje op tafel met een grote schaal verse groenten. Dat alles voor 12.50AUD, dat is echt ongelooflijk goedkoop voor zulk lekker eten inclusief een drankje. 

321 Water stand in Royal Exhibition Building. 

Ik voel mij vandaag echt een beetje stads.

Morgen vieren we met onze Schotse vrienden dat we hier alweer 3 jaar wonen en gaan we naar het platteland.

de school op televisie

De school waar Simon en Isis naartoe gaan heeft een speciaal interactief lesprogramma dat op dit moment in veel Australische scholen wordt geimplementeerd. Iedere schooldag begint met 2 uur "Investigation Time". De kinderen, maar ook wij, zijn er erg enthousiast over en thuis zien we zowel bij Simon als bij Isis de positieve resultaten van de lesmethode.

Onze school is een van de voorlopers ten aanzien van de implementatie van het programma. Op dinsdag 5 juli is er een uitzending geweest op channel 10 met een kort filmpje van de klas van Simon en zijn juf. Ook Simon is een aantal keer te zien. Wie zin heeft kan kijken op
http://ten.com.au/the-circle-video.htm?movideo_p=40512&movideo_m=116539

Als je geen reclame wil kan je er ook anders komen nl:
Ga naar: http://ten.com.au/the-circle.htm
Klik op Full Episodes & Video in de blauwe menubalk
Ga naar het veld naast "My Playlist" waarin staat "Type Search Keyword here"
Type daar: "Walker Learner Approach"
Selecteer in de lijst die verschijnt de aflevering van 5 juli van George McEncroe met de titel "School Programs: Walker Learner Approach"
Klik erop.

Veel plezier.

dag 22: darwin - melbourne: als de kat van huis is......

Als de kat van huis is....vieren de muizen feest. Met recht. In de kuiken heeft een volk muizen zich lekker geinstalleerd. We ruiken het al bij de voordeur. Bovendien heeft de buurman gedacht even al zijn afval door middel van onze vuilnisbak te dumpen, maar heeft het zo strak angeduwd dat de bak nog steeds vol zit. De vuilniswagen heeft hem niet kunnen legen.
We zijn echt weer thuis en meteen midden in de normale beslommeringen beland.
Normale beslommeringen zijn grappig als je net op vakantie bent geweest dus we lachen erom en maken ons niet druk. De muizen zijn inmiddels verwijderd en de keuken is zo schoon dat zelfd iemand met smetvrees zou durven komen eten bij ons. De vuilnisbak is persoonlijk door onze buurman geleegd.
De tassen zijn uitgepakt, er staan boodschappen in de koelkast en de schooluniformen voor morgen liggen klaar. Er is een vertrouwde Mount Everest naast de wasmachine. Het enig dat ik nog hoef te doen is de zwemtas voor Bink laarmaken, morgen heeft hij zwemles.
En de belangrijkste zorg van dit moment? Zal ik mijn drie truien aanhouden als ik ga slapen? Het is zo ontzettend koud!

Tot zover 22 dagen verslag van onze trip van Perth naar Darwin. We zouden het allemaal meteen weer doen als we de kans kregen. Dank voor het meelezen!

dag 21 darwin

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: nvt

Afstand: ca 37km in Darwin

Kleuren: Roze en wit van de bloemen in Darwin, Groen van de bomen, blauw van de zee, wit en geel van de huizen

Camping: Rydge Airport Resort

Plaats van Bestemming: Darwin.

Dieren: Stadsvogels, kikker (Groene Boomkikker volgens Isis), poes

Meest opvallend: Hoe een kopje koffie drinken aan het plastic tafeltje bij je hotelkamer het allerbeste café overtreft door de kinderen

Hoogtepunt: In onze “nette” kleren tapas eten in de bar

Dieptepunt: Bink z’n zere nek, die gelukkig steeds beter wordt naarmate de dag vordert. 

 Stadsvogel

 Schildering bij het populaire Mindil strand

Eindelijk weer eens een speeltuin! 

 100% genieten :-)

 De jongens zijn klaar om uit eten te gaan.

 Nog geen kakkerlak zijn we ergens in de wc tegengekomen, je moet in een hotel zijn voor de wc-beesten....

Bink kan weer bewegen.

De camping waar we staan ligt naast het vliegveld en we worden wakker met de geur van verse kerosine in onze neuzen. Het was een bereorde nacht. Een camping met mensen die laat gaan slapen zijn we niet meer gewend. Bovendien heeft Bink een zere nek en gilt hij 's nachts een paar keer van de pijn, het duurt even voor we door hebben wat er aan de hand is. Tot we zijn scheve koppie zien en ik op een spier bij zijn nek duw, au! Kortom, we doen allemaal nauwelijks een oog dicht. Je kan merken dat het eind van de vakantie nadert. De vermoeidheid slaat direkt toe ;-).
Met zijn vijven ruimen we de camper helemaal op. De kinderen kijken uit naar het hotel dat we voor de nacht hebben geboekt en dat geeft ze vleugels. Bink zit intussen een beetje bij te komen en met een pijnstiller kan hij zijn hoofd alweer een beetje draaien. Vanwege Bink besluiten we geen ingewikkelde dingen meer te gaan doen. Lekker in de schaduw zitten van de Botanische tuinen en een afsluitende koffie drinken aan het moderne waterfront inclusief stadsstrand is het plan.
Geen ingewikkelde dingen dus.
In de Botanische tuinen rijden we van de tot nu toe schadevrije camper bijna de hele camper eraf aan een oeroude boom van een soort waarvan we de naam niet eens willen weten.... Parkeren met campers kan hier duidelijk niet. Dan maar parkeren op het icoonstrand van Darwin, Mindil Beach. Het zal een icoon zijn, maar dan alleen op de twee avonden dat er markt er is, donderdag en zondag. Wij zijn er op dinsdagochtend via drie wegomleidingen. Dit blijkt een parkeerterrein te zijn voor illegaal overnachtende backpackers. We arriveren op het moment dat ze net gaan douchen in het toiletblok of buiten op de parkeerplaats met muziek zitten te ontbijten. Heel gezellig, maar we voelen ons niet helemaal op onze plek met onze vrachtwagen en vier kinderen. Toch willen we het strand een een stukje Botanische tuin zien dus we parkeren alsof wij er helemaal bijhoren.

Er is een kleine speeltuin en dit is wat de kindjes willen. Spelen, koffiedrinken en dan naar het hotel. Verder niets meer. Wij kunnen dat goed begrijpen.
Om de beurt lopen Bud en ik even naar het strand. Hebben we dat ook nog even meegepikt.
We pakken ons boeltje na een uur en rijden naar het Waterfront. Waar we na een half uur rondrijden geen parkeerplek hebben gevonden voor ons gevaarte. En ver lopen doen we niet vandaag vanwege Bink en zijn zere nek. Een voordeel van het rondrijden is dat we een groot deel van Darwin zien, anders hadden we dat gemist........
Na onze toer door de stad kijken we elkaar aan en zeggen allemaal hetzelfde. Het is mooi geweest, de camper is nog heel en laten we het zo houden. We gaan hem inleveren.
De kindjes slikken even als hij wordt weggereden, er staat 5474km op de dagteller, deze zijn door ons gereden. De kindjes zijn er toch een beetje aan gehecht geraakt, dat had ik niet verwacht.
Binnen een half uur staan we buiten op de taxi te wachten. We gaan naar het hotel.
Met kinderen bekijk je dingen met andere ogen. Ze zijn uitgelaten over het hotel. Simon roept dat er lekkere spulletjes staan in de douche, Tom is blij dat er een fohn is en Isis laat trots zien dat we er een kopje koffie of thee kunnen drinken. Direkt wordt op het terrasje de tafel gedekt, de chips tevoorschijn gehaald die nog over waren, en drinken we een kopje koffie. Iedereen glundert. Hier kan geen waterfront tegenop :-).
Zo vliegt de laatste dag voorbij. Zwemmen, douchen, een kikker verwijderen van de wc-bril, tapas eten en met brede lach in een heerlijk bed. We kijken zelfs nog even televisie, in bed. Het toppunt van decadentie.......

Wat een fantastisch avontuur was dit. Daar zijn we het allezes over eens.

dag 20 jabiru - darwin: beschaving

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: Het laatste stuk voor Darwin 76!

Afstand: 256km Jabiru – Darwin

Kleuren: Groen van de bomen, bruin van de grond, blauw van het water, roze en wit van de bloemen in Darwin

Camping: Shady Glen Caravan Park (letterlijk onder de rook van het vliegveld..)

Plaats van Bestemming: Darwin. Een moderne tropische plaats. In het centrum zijn er winkels voor mensen op stand en voor Backpackers. Dat wil zeggen dat we winkels zien met krokodilllenleren tasjes, parels en diamanten, maar ook veel biertenten. De supermakrt heeft heel veel kwaliteitsspullen en het is bijna jammer dat we alleen yoghurt en een watermeloen nodig hebben.....

Dieren: Roofvogels, kleine kangoeroes, watervogels.

Meest opvallend: De bewoonde wereld ziet er anders uit dan waar we de afgelopen drie weken hebben gereden. We moeten echt weer wennen, maar genieten ook ontzettend van een koffie aan een terrasje.  

Hoogtepunt: Naast de camping wordt een kermis opgebouwd. De kinderen zijn er minstens een uur zoet mee om te kijken naar wat er gebeurt. Alle drie willen ze nu bij de kermis werken.

Dieptepunt: Het pakken van de tassen. Morgen leveren we de auto in. 

 Het laatste moeras dat we zien vandaag

 De Stuart Highway Darwin in

 We hebben weer te maken met parkeerkaartjes

 Het moderne stadsstrand

 Kijken naar hoe de botsauto's in elkaar gezet worden

De kermis aan het begin van de avond

Bij het bereiken van Darwin komen we weer in de bewoonde wereld. Dat gevoel hebben we sinds het verlaten van Perth niet meer gehad. Het contrast is groot met waar we vandaan komen. Kakadu National Park is een werlederfgoed vanwege de geologische variatie in het landschap uit verschillende tijdperken. De rotsen in Ubirr bijvoorbeeld zijn al 1500 miloen jaar oud. Dit is onvoorstelbaar voor ons allemaal. Als we Darwin binnerijden landen we weer op aarde en in het heden. 
We regelen een plaats op een camping en rijden dan door naar het centrum om wat beschaving op te snuiven. Darwin blijkt een mooie en moderne plaats te zijn. We parkeren ons gevaarte op de Esplanade en gaan op onderzoek uit. Omdat tegen 14u de kindjes bijna flauwvallen van de honger gaan we het eerste het beste cafe dat we zien binnen om te lunchen. Bud zegt grappend dat het toch wel heel mooi is aan de waterkant. Het water is nergens te zien, we zitten langs een weg.  We dachten dat Darwin zo klein was dat we alles meteen zouden vinden, niet dus. Zo arrogant zijn we dus geworden deze vakantie. Gelukkig is de zelfingenomenheid meteen weer genezen en halen we net als iedere toerist een kaart van het Darwin bij het informatiecentrum. Dat helpt.  Na de lunch lopen we 20 meter verder en bevinden ons dan op het Darwin Waterfront. Een echt stadsstrand met park, aangrenzend staan splinternieuwe appartementen. Overal zijn cafeetjes en restaurantjes. We vinden het grappig dat er een stadsstrand is gemaakt aan een kust waar 80 mile Beach een klein strand wordt genoemd. En dat het zo'n succes is, dat het strand, het park en het nabijgelegen zwembad stampvol mensen zit. Eigenlijk is het helemaal niet grappig. Je bent je leven niet zeker als je hier in de zee gaat zwemmen vanwege de enorme Salties die hier overal in de zee zitten. Mensen zijn blij dat ze  veilig het water inkunnen. 


Wij vinden Darwin een groot succes. En als blijkt dat we op de camping naast een opbouwende kermis staan kan de dag niet meer stuk. De beschaving heeft wel heel veel voordelen ;-). 

dag 19 jabiru - ubirr - jabiru: beesten

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: 24

Afstand: 72km Jabiru – Ubirr - Jabiru

Kleuren: Groen en bruin van het monsoon bos, zwart en rood van de rotsen, bruin van het water in the Eastern Alligator River

Camping: Nog een nachtje Jabiru Lodge and Caravan Park

Plaats van Bestemming: Jabiru. Inmiddels hebben we er getanked bij een niet bestaand tankstation, brood gehaald bij de enige winkel die open is en het uitgestorven town centre aanshouwd nadat we er drie keer langs zijn gereden omdat we het over het hoofd hadden gezien.

Dieren: Roofvogels, brumbies, slang, salties, enorme spinnen, heel veel vlinders, een reuzenwesp die een Huntsman (enorme harige spin) aanvalt en meesleurt, vleermuizen, duizenden muggen, watervogels

Meest opvallend: Het tropisch regenwoud in de droge tijd. Waar het waternivo heeft gestaan hangt het onkruid nog an de takken, dit is ongeveer 3 meter boven de plek waar we lopen. De Eastern Alligator River ligt ongeveer 8 meter lager......De overstromingen in het regenseizoen zijn enorm.

Hoogtepunt: Glazen koude limonade aan het eind van een hele warme wandeling. Ik zie alleen maar tevredenheid, voldoening en trots op de gezichten. Kilometers getrotseerd, niet aangevallen door krokodillen of slangen en veilig langs reuzenspinnnenwebben gelopen. Ik ben ook een beetje opgelucht......

Dieptepunt: Bink die huilt omdat Simon met zijn goede bedoelingen een mug doodslaat op het been van Bink en daarmee Bink bijna uit de kar slaat.....de mug is trouwens dood ;-)

Het is tropisch heet en dat betekent geen lange wandelingen in het park. Wel een mooie tocht naar Ubirr voor uitzicht over de flood plains en rotstekeningen. Vervolgens nog een wandeling in een stuk monsoon regenwoud. Samen met een picnick zijn we er bijna de hele dag mee bezig, zoveel is er te zien.
Een kijkje:

 Klim naar het Ubirr uitzichtpunt

 Uitzicht van Ubirr

 De regenboog serpent. Deze komt als er huilende kinderen zijn en vertrapt het dorp en verorbert het huilende kind. Er is geen Aboriginal die zijn of haar kind lang ongetroost laat.......dit verhaal maakt diepe indruk. 

 Een Flying Fox, of Black Bellied Fruit Bat

 We zien ook een slang. Bud springt bijna een meter in de lucht van schrik.

 Een vlinder aan een tak.

 Libelle (met iets te korte sluitertijd, sorrie!)

 Spin. Zo een hebben we in Victoria nog nooit gezien.....

 Aan het eind van de tweede wandeling is iedereen erg warm en dorstig. Tom en Simon zorgen spontaan het eerste voor Bink en dan pas voor zichzelf. 

Water op haar hoofd, een enorm glas limonade in haar buik en een biscuitje. Isis is blij dat het erop zit.

Terug op de camping en na het zwembad mag Tom met Bud voor de lol nog even de slagboom van de camping bedienen met de pincode, terwijl ik met Simon en Isis alweer praat over hele belangrijke zaken zoals hun verjaardagsfeesten in september. Bink is dan allang frisgedouched en onder zeil. We merken dat het eind van de vakantie begint te naderen. Langzaam maar zeker stort langzaam de camper om ons heen is. De bestekla is ontwricht, er is een tree uit het laddertje gevallen, Tom heeft een plastic bord doormiden getimmerd en het gaas sluit niet overal evengoed zodat de helft van de ramen dicht moet blijven in verband met die muggen. Maar zolang onze vrachtwagen ons veilig brengt waar we moeten zijn trekken wij ons nergens iets van aan. 

Morgen op weg naar Darwin. Onze Nederlandse geschiedenis kennis bijspijkeren, koffie drinken en een ijsje eten en de camper soppen en boenen voor als hij weer ingeleverd moet worden aanstaande dinsdag. 

dag 18 cooinda - jabiru: geluksvogels

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: 4

Afstand: 25km Cooinda (Kakadu National Park) – Jabiru

Kleuren: Zwart met rood van de rotsen, groen en bruin van de planten, geel van de rotstekeningen, zilver van de net niet meer volle maan op de witte wolkjes in de avondlucht

Camping: Jabiru Lodge and Caravan Park

Plaats van Bestemming: Jabiru, we zijn het plaatje nog niet in geweest.

Dieren: Dingo’s, vogels, hagedissen

Meest opvallend: De dreamings van de Aboriginals en hun verklaringen over waarom de omgeving is zoals hij is

Hoogtepunt: Een prachtige 12000 jaar oude rotstekening van een kangoeroe

Dieptepunt: De honderden muggenbulten die wij met elkaar hebben opgelopen afgelopen avond en nacht

Al krabbend en kriebelend ruimen we de spullen op vanochtend. We zitten onder de muggenbulten en iedereen probeert elkaar af te troeven met de ergste, de grootste en de meest jeukende bulten. We maken er een grap van, anders wordt het ellende en we zijn niet van plan een paar bulten onze dag te laten beinvloeden.

De ochtend besteden we aan een wandeling langs rotstekeningen en borden met uitleg over de Aboriginals die hier hebben geleefd en aan wie het land nog steeds toebehoort. De omgeving is mystiek met enorme zwart-rode rotsen en zandsteen. Alles op deze plek heeft een betekenis. In de struiken rond de rotsen en heuvels zingen allerlei soorten vogels en het staat er vol met oorspronkelijke planten die als voedsel en medicijn hebben gediend. Het ruikt er kruidig in de warme zon. We zijn allemaal erg warm aan het eind van de ochtend en rijden na de tocht zingend naar de volgende plaats. We hebben een middag zwembad en Holiday Journal beloofd en dat valt in goede aarde bij het jonge volk. We zwemmen, doen spelletjes aan de rand van het zwembad en helpen elkaar vakantieverhalen schrijven in de journals van de kinderen en omdat we tussen de middag al warm hebben gegeten mogen de kindjes kiezen wat we doen voor het avondeten. Binnen een paar minuten staan de chips, crackers, toasties, hummus en wortels op borden uitgestald. Glazen limonade erbij. Wat fruit. Voor de kindjes is dit de ultieme gezelligheid, en voor ons dus ook. Bink schreeuwt het hardst van allemaal omdat hij bijzonder ontevreden is met zijn spaghettihapje dat ik special voor hem had bewaard.......hij wil er niets van hebben en neemt uitgebreid deel aan het minibuffet.

Isis en Simon beginnen te verlangen naar school, vooral om al hun verhalen te vertellen. Tom verlangt vooral naar zijn eigen bed. Bink is overal tevreden zolang de groep compleet is. En voor Bud en mij kan het nog wel even duren, dit feest van reizen met elkaar in de prachtige natuur. We genieten van iedere minuut. En voelen ons geluksvogels. 

dag 17 cooinda (kakadu national park): prachtig

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: nvt

Afstand: 42km Cooinda (Kakadu National Park) – Mirray - Cooinda

Kleuren: Groen van de waterplanten, rood van de ochtendlucht, bruin van het water, felblauw van de Kingfishers, bruin van de droge grond

Camping: Gagudju Camping Cooinda

Plaats van Bestemming: Cooinda.

Dieren: Heel veel vogels, Salties, hagedissen

Meest opvallend: De geur van een Saltie. Heel vissig en je ruikt ze al voor je ze ziet.

Hoogtepunt: De blauwe mini Kingfisher op een boomtak

Dieptepunt: Het ontbijtbuffet dat bij de boottocht inzat. Dat doen we nooit meer. Je invechten voor een kop koffie en een broodje.....

Dat we een dag op deze camping blijven betekent niet dat het uitslapen is en lantefanteren. Integendeel. Om 5.30u gaat de wekker zodat we allemaal op tijd op de boot zitten om Yellow Water van dichtbij te gaan bekijken.

De hele dag hebben we op de prachtige tocht geteerd. We hebben de zonsopgang gezien, honderden vogels gehoord, roze lotusbloemen, felblauwe kingfishers gezien. We hebben de vislucht van krokodillen geroken,wilde varkens gezien en zelfs een white bellied Sea Eagle, de op een na grootste roofvogel in Australie en de “Little Kingfisher” een zeer zeldzame vogelsoort die je volgens onze gids nauwelijks ziet.

We hebben zoveel gezien dat het  niet te beschrijven is. Het was prachtig. De rest van de da? Zwemmen, Aboriginal Cultuur Centrum en een wandeling naar de top van een heuvel om van het uitzicht te genieten. Aan het eind van de dag zijn we allemaal doodmoe van alle indrukken en inspanningen. En ik weet niet welke foto ik op de blog moet zetten. De mooiste foto’s zijn niet goed genoeg om te laten zien wat wij gezien hebben.  Het is hier prachtig.

dag 16 katherine - cooinda (kakadu national park): zingen

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: 37

Afstand: 257km Katherine – Cooinda (Kakadu National Park)

Kleuren: Geel van het droge gras, zilvergroen van de bladeren aan de bomen

Camping: Gagudju Camping Cooinda

Plaats van Bestemming: Cooinda. Een grote camping bij de Yellow Water Plains, een prachtig moerasachtig vogelgebied.

Dieren: Paarden, geiten, koeien. Heel veel vogels, hagedissen, torren, kangoeroes

Meest opvallend: Het is de droge tijd in Kakadu National Park en het is inderdaad kurkdroog op de rivieren en watergebieden na.

Hoogtepunt: Twee zingende vogels bij een rivier op een wandelroute

Dieptepunt: Het is 33 graden en broeierig. We komen warm en dorstig terug van het wandelen. Het moment tussen zwempakken aan en zwembad is even lastig voor de kindjes en Bud en ik moeten voor het eerst mopperen. Het is overigens heel snel weer over zodra de eerste teen het water raakt.

De route bepalen bij Mary River roadhouse vlak voor Kakadu National Park. 

De moerassen, Yellow Water

 Ze zingen zo mooi!!!

Tom voorop

Bink opgefrist na het zwembad. 

Simon heeft dieren gezien en is tevreden.

Isis met de pieper in het restaurant. We koken vanavond niet zelf :-)

Kakadu National Park is een gebied dat groter is dan Nederland en er huizen zeer veel diersoorten, onder andere Salties. Dat zijn agressieve zoutwater krokodillen. Het verrassende van het park is, is dat het 6 seizoenen kent, wij zijn er in het vroeg droge seizoen dat in juni en juli valt. Wat wij opvallend vinden is dat het park kurkdroog en heet is, en dat er toch heel veel water is. Al het water zit in de rivieren, de meertjes en de moerassen. Je moet dus naar specifieke plekken om van de bijzondere natuur te kunnen genieten. Met onze vrachtwagen is dat niet eenvoudig. Maar niet eenvoudig betekent niets meer dan dat je er wat moeite voor moet doen om ergens te komen. Het lukt ons om twee kleine wandelingen te doen op prachtige plekken. De eerste wandeling is in het vogelgebied. We gaan dit herhalen met een boot want op het moment dat wij komen is het midden op de dag, bloedheet en worden we opgegeten door gigantische muggen. De tweede wandeling die we doen is door een stuk bos op weg naar een rivier. Het bos is droog op de grond en de balderen van de bomen en kleine palmen trillen in de warmte. Het ruikt naar gedroogde kruidige bladeren en droog gras. Een ontzettend lekkere geur. De wandeling is reuzespannend want overal staan waarschuwingsborden voor krokodillen. We weten dat we veilig lopen maar bij ieder geritsel in de mangrovebosjes langs het water klopt mijn hart sneller. Ik hoed tegen de kinderen niet te zeggen dat ze in de buurt moeten blijven, dat doen ze instinctief........We zien geen krokodillen, wel veel andere beesten. Opgetogen over dit succes rijden we oververhit terug naar de camping waar we een plek hebben geboekt voor de nacht. De hitte en het ontstressen na de spannende wandeling zorgt ervoor dat het een half uur vervelend is. Juist het halve uur dat Bud en ik ons bakbeest op een te kleine kampeerplek moeten inparkeren......... Ik roep meestal dat we blijven lachen maar op het moment dat de jongens een wankele picnicktafel door springen ten gronde  brengen ben zelfs ik even chagrijnig. Niet voor lang, Bud gaat met het volk naar het zwembad. Ik wacht nog even tot Bink wakker wordt van zijn slaapje en dan is ieders humeur opgefrist en vrolijk.

Nu is Bud naar een presentatie over het wel en wee van Salties in dit National Park, de kindjes liggen te slapen. Morgen vroeg op, om 6.15u gaan we vogels en krokodillen kijken met de boot. 

dag 15 lake argyle - katherine: nog een paar dagen

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: 51

Afstand: 520km Lake Argyle - Katherine

Kleuren: Geel van het droge gras, zilvergroen van de bladeren aan de bomen, zwart van de vele verbrande stukken land, rood van de bergen, grijs-wit van het asfalt

Camping: Shady Lane Caravan Park

Plaats van Bestemming: Katherine, een mooie en gezellige plaats met een mengelmoes van soorten mensen, van boeren met grote cowboyhoeden, roodverbrande toeristen tot Aboriginal baby’s en luchtmachtpiloten.

Dieren: Roofvogels, zwarte kaketoes, dode kangoeroes langs de weg, koeien

Meest opvallend: Roofvogels die aan kadavers langs de weg eten. Wij wisten niet dat roofvogels ook aaseters zijn.

Hoogtepunt: Het gezang van de vele vogels in het Gregory National Park, waar we een korte stop maken bij een roadhouse om te tanken.

Dieptepunt: De pannenkoeken die langzaam door het gaatje in het midden van de BBQ plaat wegdruppelen.

Sssst zeggen we iedere ochtend als iedereen opgewekt en uitgerust om 5.45u uit bed springt. We willen niet de halve camping wakker maken. Eigenlijk hoeven we ons maar weinig zorgen te maken. De mensen op de campings waar we tot nu toe zijn geweest staan voor dag en dauw op en liggen al vroeg op een oor. Wij passen helemaal in het ritme. Vandaag gaan we vroeg rijden zodat we zelfs met 1.5uur tijdsverschil in Katherine kunnen komen, 520km verderop. We vinden het allemaal jammer dat we alweer afscheid moeten nemen van deze mooie plek maar het avontuur roept en er is nog meer te onderzoeken. Het begint warmer en warmer te worden, we hebben zelfs de airco in de auto aan. De weg is lang en rechtdoor en komt langs een enorme rivier met veel krokodillen, bergranges die zulke scherpe kammen hebben dat er een “Razorblade” wordt genoemd,  vele hectaren semiwoestijn waar honderden koeien grazen (....proberen te grazen......). Er liggen opvallend veel dode dieren langs de weg, dat hebben we de hele rit nog niet gezien. Dingo’s, kangoeroes, wallibies en zelfs een slang. Er rijden hier nauwelijks Road Trains, en de weg is niet heel druk. Misschien zitten hier ontzettend veel beesten die in de avond en nacht de weg opgaan.

Na twee stops bij drukke roadhouses komen we aan in Katherine. Een leuke levendige plaats. Overal zitten Aboriginalfamilies in het gras, er wordt een feestterrein opgebouwd voor de grote Show die dit weekend wordt gehouden met Rodeo, kermis, koeien drijven en nog veel meer. Er zijn cowboys in de supermarkt die voor een jaar eten inslaan, tenminste, daar lijkt het op als we in de boodschappenkar kijken. Het zijn vast mensen die heel ver weg wonen op een afgelegen boerderij. Misschien hebben zijn van mij hetzelfde gedacht, 5 dagen boodschappen voor 6 mensen kan een kar ook aardig vullen :-).
We moeten weer kiezen wat we doen. We kiezen ervoor niet langer dan 1 nacht in Katherine te verblijven. We rijden naar een camping die tussen wuivende palmen ligt verscholen. Wat een heerlijke plek en voor ons een oase na 500 kilometer leegte. Natuurlijk wordt er gezwommen in het zwembadje en ik bak pannenkoeken op de BBQ platen van de camp kitchen. Het zijn de slechtste pannenkoeken ooit, de bakplaat heeft een kuil in het midden, maar de kinderen zijn zo uitgehongerd dat ze allemaal opgaan. Met watermeloen een feestmaaltijd. Het lukt om iedereen op normale tijd in bed te krijgen, terwijl dat 1,5 uur vroeger dan normaal is. Niemand wordt meer wakker, zelfs niet als de straaljagers van de RAAF basis nog even een vroege avond oefening doen........ 
We hebben ruim de 4500km overschreden, en we hebben nog een paar heerlijke dagen in het vooruitzicht. 

dag 14 lake argyle: wandelen en zwemmen

Feiten:

Aantal auto’s gezien per uur: nvt

Afstand: 6km gewandeld bij Lake Argyle

Kleuren: Rood van de bergen, zilver van het bloeiende Spinifex gras, diepblauw van de lucht, azuurblauw van het water in het zwembad, geel en roze van de bloemen langs de wandelingen 

Camping: Lake Argyle Resort

Plaats van Bestemming: Lake Argyle. Het is geen plaatsje, alleen een camping, een dam en een waterkracht station. De omgeving is mooi en stil en het is er heerlijk warm.

Dieren: Roofvogels, veel kleine vogels, witte kaketoes.

Meest opvallend: Iemand die zijn caravan en auto staat te wassen. Wij snappen niet wat voor zin dat heeft in dit gebied van rood stof. 

Hoogtepunt: Voor de kinderen: Zwemmen in de ijskoude infinity pool.  Voor mij: Even helemaal alleen een uur wandelen en genieten van de natuur.
Dieptepunt: Simon valt hard in een poging een hardloopwedstrijd van Isis te winnen. Het is niet ernstig maar hij heeft een hele zere blauwe beschadigde voet. 

 Bink speelt 's ochtends vroeg op het kleed met bekers uit de camper. 

 Uitzicht vanaf onze ochtendwandeling. De "Ord River Gorge"

 Uitzicht vanuit het zwembad. We hebben het voor onszelf want iedereen vindt het water te koud.

 De maan komt op. 

Bloeiende Spinifex tijdens de namiddagwandeling.

We besluiten hier nog een dag te blijven. Het is mooi en stil en er is een prachtig “infinity” zwembad met uitzicht over het meer. Bovendien kunnen we wandelen zonder ergens heen te rijden met onze vrachtwagen. We beginnen met een wandeling naar het ravijn van de Ord rivier en genieten van het uitzicht. Het is een eenvoudige wandeling omhoog de rotsen op. Te makkelijk voor het jonge volk, die zien liever het zware klim- en klauterwerk en zijn snel verveeld.

Het vooruitzicht op het zwembad houdt ze vrolijk. De rest van de dag blijven we rond het zwembad en de camper. De kindjes genieten van het zwemmen, ook Bink die zich niets aantrekt van het ijskoude water. Bud en ik wisselen elkaar af met nog een wandeling van 4km door de bush. Prachtig. Het is er stil, heet, droog en et achtergrondgeluid is dat van vogels, ritselende hagedissen en ruisend gras. Hier en daar bloeit een bloem en op de achtergrond verrijzen de rode rotsen van het meer. Als ik terugloop aan het eind van de middag komt langzaam de maan als een witte bol op in de blauwe lucht. Het is bijna volle maan. Het wordt bijna een cliché hoe mooi het hier is.

We gaan vroeg erin vandaag. Na het zwemmen gaan we douchen in onze familie/gehandicaptenbadkamer waar de kinderen vechten om wie er in de gehandicaptendouche mag. We douchen langer dan normaal zodat ze allemaal een beurt krijgen. Bink is de enige die de gewone douche ook heerlijk vindt. Hij had zelfs in bad gekund in deze schitterende faciliteit maar hij wil perse onder de douche. Vooruit dan maar.

Morgen gaan we verder, nu naar Katherine in Northern Territory. Bij het overschrijden van de grens gebeuren er twee dingen. Ten eerste moeten we al onze groenten en fruit bij de quarantaine dienst inleveren en ten tweede gaat de klok 1,5 uur vooruit. Bijna alle groenten en fruit zijn op dus dat is geen probleem. Maar dat we direct 1,5uur verliezen op een lange rijdag is minder fijn.