Afstand: 0 km Eighty Mile Beach Caravan Park
Kleuren: Blauw van de zee, rood en roze van de opkomende en ondergaande zon, stralend blauw van de stralende ogen van de kindjes, bruin van de gigantische zee arend, spierwit van het strand en de schelpen.
Camping: Groot en voorzien van eenvoudige maar prima faciliteiten. De meeste mensen vissen de hele dag en liggen er ’s avonds vroeg in. Het is er doodstil. We zien hier de meest fantastische kampeer combinaties. Kampeerbussen die een auto trekken, enorme caravans, tenten op daken van 4WD’s, iemand die een mobiele groententuin mee heeft, een kapper in een tent en een rij wachtenden op tuinstoelen, de vriezer in de kampeerkeuken vol met bevroren vliegen en wurmen voor de vissers, kilo’s verse vis die wordt schoongemaakt op de vistafel, en zelfs een ijsje bij de receptie.
Plaats van Bestemming: Eighty Mile Beach caravan Park, verder is hier niets.
Mensen: Bijzonder aardig “wat heb jij vandaag gevangen?”
Dieren: Zee arend, dolfijnen, gevangen vissen, heremiet kreeften, meeuwen, andere watervogels, een hagedis met stekels
Meest opvallend: Het aantal vissers dat bij vloed langs de vloedlijn staat te vissen op prachtige vissen.
Hoogtepunt: Zandballen maken op het strand.
Dieptepunt: Bink die met moeite gedouched en gewassen is en alles onderplast. Kunnen we weer opnieuw beginnen ;-). 
Eighty Mile Beach
Zee arend op jacht
Eenzame visserstoel
Vroeg in de ochtend weten we meteen dat we een dag blijven. Het was de hobbelige weg naar deze plek toe meer dan waard. Het strand is onwerkelijk. Honderd meter breed en kilometers lang. Heel weinig mensen. En de mensen die er zijn, zijn vissers. Naar dit prachtige strand ga je niet om te zonnen of te zwemmen. De zon is te gevaarlijk, de zee zo mogelijk nog gevaarlijker. Er zwemmen overal haaien en er zijn grote zeeslangen die in ondiep water op prooien azen. Er wordt uitbundig langs het strand gevist en we zien menig zalm en zelfs haaien gevangen worden voor het avondmaal. Wij hoeven helemaal niet te zwemmen om ons in het paradijs te voelen. We zitten uren op het strand, niksen vooral, spelen wat, zoeken schelpen en kijken naar de grote 4WD auto’s die af en toe langsrijden over het strand op zoek naar betere visplekken een aantal kilometer verderop. Een enorme zeearend komt vlak bij ons jagen en ik vind hem zo angstaanjagend dat ik de kinderen van de duinen afroep en ze vraag bij elkaar te blijven. De vogel is op jacht en doet ons niets, maar hij ziet er groot, machtig en gevaarlijk uit. We behandelen hem met het respect dat hij verdient. Er zwemmen twee families dolfijnen langs. De kinderen kijken al niet meer op. Oh, dolfijnen. Het begint normaal te worden. We eten laat in de middag warm zodat we tijd hebben om de zonsondergang op het strand te zien. Er is geen gedicht dat kan beschrijven hoe het eruit ziet. Hoe gelukkig wij ons voelen met de kinderen die spelen en lachen in het avondlicht. Hoe mooi de zon is die ondergaat. Hoe zilver het strand. Hoe goud de wolken. Hoe eenzaam de achtergelaten vissersstoel. We zijn volmaakt tevreden. Eighty Mile Beach is voor herhaling vatbaar. Morgen naar Broome. Tenminste, als we de 9km onverharde weg terug naar de normale weg halen.......We zijn in afstand over de helft. Maar in dagen pas op 1/3!
