Aantal auto’s gezien per uur: 29
Afstand: 420km Fitzroy Crossing - Warmun
Kleuren: Groen van de bomen en struiken, rood van het stof, rood van de bergen
Camping: Warmun roadhouse
Plaats van Bestemming: Warmun. Het bestaat uit een roadhouse en een Aboriginal gemeenschap. Het eigenlijke dorp mag je alleen in met toestemming van de bewoners. Er zin veel goed opgevoede honden die natuurlijk azen op iets lekkers.
Dieren: Brumbies, koeien, kangoeroes, roofvogels, honden.
Meest opvallend: De verandering van landschap van eentonig naar prachtig woest en ruig.
Hoogtepunt: De natuur waar we doorheen rijden.
Dieptepunt: Weer geen echte koffie in de twee plaatsen waar we doorheenkomen ;-)
De Baobab boom waar we onder staan in Fitzroy Crossing
Onderweg begint het landschap langzaam te veranderen.
Landlopers in Halls Creek. Let op de stok die Bink op dat moment verorbert.
We lopen er zo langzamerhand bij als een stelletje landlopers. Natuurlijk wassen we kleren waar het kan en natuurlijk douchen we regelmatig. Daar ligt het niet aan. Er is hier zoveel stof dat er niet tegenop te wassen is. Vooral Bink spant de kroon. Hij blijft geen seconde langer dan strikt noodzakelijk op zijn kleed liggen en rolt voortdurend door, in en op het zand. Daarbij bladeren en stokjes kauwend. Een landloperfamilie. Dat zijn wij. Dat maakt het alleen maar leuker en makkelijker, want vies worden we toch, dus daar hoeven we onderweg niet op te letten. Vanaf het moment dat we wegrijden uit Fitzroy Crossing begint het eentonige landschap plaats te maken voor heuvels. Het wordt ruig en afwisselend en we kijken onze ogen uit naar de rivieren die we door middel van smalle bruggen oversteken, het groengele landschap met prachtige bomen en stuiken die ruisen in de stoffige wind. We zien brumbies, dat zijn wilde paarden, in de verte grazen. Koeien lopen langs de weg en overal vliegen roofvogels. We vermoeden dat er verstopt tussen de Spinifex en struiken kleine zoogdieren en slangen zitten. Zoveel roofvogels hebben wij nog nooit op een dag gezien. We rijden langs eenzame Aboriginals die langs de weg zitten te wachten op, tja waarop? We rijden langs afslagen naar plekken waar veel Aboriginal gemeenschappen wonen, maar ook naar prachtige plekken in de natuur waar wij helaas deze trip niet kunnen komen. De eerste stop maken we in Halls Creek, een uitvalsbasis voor mensen die naar het Bungle Bungle National park gaan, Wolfe crater gaan bezichtigen (een 300.000 jaar oude meteoriet inslagplek), of naar Alice Springs rijden door de Tanami woestijn. Er wordt van alles aan gedaan om Halls Creek te ontwikkelen. Er staan nieuwe gebouwtjes, er is een kleine supermarkt en zelfs een prachtig visitor center. Geen speeltuin, maar we een paar oude werktuigen uit de tijd van de pioniers waar de kindjes naar hartenlust op kunnen ravotten en hun benen te strekken. We rijden door naar het volgende roadhouse, Warmun. Eigenlijk wil ik daar kijken of er een mooi kunstwerk is in de Aboriginal kunstgalerie die in die plaats is. Het centrum is dicht helaas, door overstromingen eerder dit jaar. We stoppen hier toch. Omringd door honden zoeken we een plek voor de rest van de dag en de nacht. En die is er. De honden zijn van de Aboriginals de hier wonen, iedereen heeft een paar honden. Het is een prima roadhouse, zelfs met een klein zwembad. De kinderen vinden het mooier dan het mooiste resort. Met de Kimberleys op de achtergrond,de late middagzon op onze hoofden en een viertal honden die over ons waken nemen we allemaal een duik in het ijskoude water. Bink wilde ik vanwege de kou niet laten zwemmen maar hij protesteert zo hard vanaf de kant dat we wel moeten. Ook hij vind het heerlijk en lacht alleen maar als hij het koude water ingaat.
We zijn aangekomen in een prachtig ruig deel van Australië en kunnen niet wachten om er meer van te gaan zien. Morgen naar Kununurra waar we kunnen wandelen en misschien een boottocht kunnen maken over de Ord Rivier. We zijn uitgerust, vrolijk en zelfs een beetje bruin aan het worden. En niet alleen van het stof.......
