Aantal auto’s gezien per uur: 20
Afstand: 151 km Overlander Road House – Monkey Mia
Kleuren: Wit van de schelpenstranden, oranje van de grond, donkergroen van de bosjes, blauw van het strand, groen van de picknicktafel.
Camping: We staan op een Aspen Holiday Park. Het is groot. We staan tussen off road aanhangwagen uitvouw tenten en campers. Het strand is 20 meter verderop. Prima plek, wel aan de prijs.
Plaats van Bestemming: Monkey Mia is niets behalve een camping en beschermcentrum voor de dolfijnen.
Mensen: Aardig.
Dieren: Kraaien, heel veel watervogels, dolfijnen en een grote waterschildpad
Meest opvallend: Backpackers en hun laptops
Hoogtepunt:: De dolfijnen
Dieptepunt: De kinderen die het zwembad verkiezen boven de azuurblauwe zee....
Zonsopgang bij het road house
Dolfijnen bij Monkey Mia
Tom regelt het wel "even"
Schelpenstrand op weg naar Monkey Mia
We kunnen natuurlijk niet alleen maar rijden. Bovendien proberen we wat wij willen af te wisselen met wat de kinderen willen. En die willen zwemmen. Vanaf het road house vertrekken we in alle vroegte naar Monkey Mia over een World Heritage Drive. Dat heeft te maken met de bijzondere natuur op dit schiereiland. Er zijn stromateolieten die sinds het eerste leven op aarde niet veranderd zijn. Het zijn eencellige diertjes die zuurstof produceerden. Er zijn schelpenstranden zo wit dat je ogen zeer doen. Miljoenen schelpen liggen hier. Er is een prachtig National park en in de zee wonen grote groepen dolfijnen, haaien en schildpadden. Het is er prachtig. Daar zijn we het allemaal over eens. De camping waar we staan is enorm. Wij vallen duidelijk niet in de doelgroep als gezin. Het zijn backpackers die hier komen of oudere mensen. Gezinnen zien we nauwelijks. De oudere mensen zijn vooral Australiërs die met hun gigantische 4WD en off road aanhangwagens of caravans aan het toeren zijn. De backpackers van tegenwoordig zijn moderne jonge mensen met dure merken kleding, aftandse auto’s of busjes die waar ze ook zijn achter hun laptop films kijken of hun sociale contacten bijhouden. 10 meter voorbij het strand van de camping zie je er geen meer. Niemand trouwens. Je hoeft maar een paar meter te lopen om verrukkelijke stilte te horen en dieren te zien. Dolfijnen zijn er genoeg, hele groepen zwemmen hier regelmatig naar het strand om te kijken of er iets te halen valt. Er zit hier en groot dolfijnen onderzoekscentrum en iedere ochtend krijgen de dolfijnen hier een vis als snack. Dit is al rond 1960 begonnen. Isis en Simon worden gekozen om ook en snack te geven en staan met knikkende knieën en open mond toe te kijken. We douchen, doen een was en BBQen. Simon speelt schaak met Tom. Isis werkt haar vakantieverslag bij. Bink doet een extra tukje. Dag 3 was een goede dag. Iedereen is tevreden.
