Feiten:
Aantal auto’s gezien per uur: 37
Afstand: 257km Katherine – Cooinda (Kakadu National Park)
Kleuren: Geel van het droge gras, zilvergroen van de bladeren aan de bomen
Camping: Gagudju Camping Cooinda
Plaats van Bestemming: Cooinda. Een grote camping bij de Yellow Water Plains, een prachtig moerasachtig vogelgebied.
Dieren: Paarden, geiten, koeien. Heel veel vogels, hagedissen, torren, kangoeroes
Meest opvallend: Het is de droge tijd in Kakadu National Park en het is inderdaad kurkdroog op de rivieren en watergebieden na.
Hoogtepunt: Twee zingende vogels bij een rivier op een wandelroute
Dieptepunt: Het is 33 graden en broeierig. We komen warm en dorstig terug van het wandelen. Het moment tussen zwempakken aan en zwembad is even lastig voor de kindjes en Bud en ik moeten voor het eerst mopperen. Het is overigens heel snel weer over zodra de eerste teen het water raakt.
De route bepalen bij Mary River roadhouse vlak voor Kakadu National Park.
De moerassen, Yellow Water
Ze zingen zo mooi!!!
Tom voorop
Bink opgefrist na het zwembad.
Simon heeft dieren gezien en is tevreden.
Isis met de pieper in het restaurant. We koken vanavond niet zelf :-)
Kakadu National Park is een gebied dat groter is dan Nederland en er huizen zeer veel diersoorten, onder andere Salties. Dat zijn agressieve zoutwater krokodillen. Het verrassende van het park is, is dat het 6 seizoenen kent, wij zijn er in het vroeg droge seizoen dat in juni en juli valt. Wat wij opvallend vinden is dat het park kurkdroog en heet is, en dat er toch heel veel water is. Al het water zit in de rivieren, de meertjes en de moerassen. Je moet dus naar specifieke plekken om van de bijzondere natuur te kunnen genieten. Met onze vrachtwagen is dat niet eenvoudig. Maar niet eenvoudig betekent niets meer dan dat je er wat moeite voor moet doen om ergens te komen. Het lukt ons om twee kleine wandelingen te doen op prachtige plekken. De eerste wandeling is in het vogelgebied. We gaan dit herhalen met een boot want op het moment dat wij komen is het midden op de dag, bloedheet en worden we opgegeten door gigantische muggen. De tweede wandeling die we doen is door een stuk bos op weg naar een rivier. Het bos is droog op de grond en de balderen van de bomen en kleine palmen trillen in de warmte. Het ruikt naar gedroogde kruidige bladeren en droog gras. Een ontzettend lekkere geur. De wandeling is reuzespannend want overal staan waarschuwingsborden voor krokodillen. We weten dat we veilig lopen maar bij ieder geritsel in de mangrovebosjes langs het water klopt mijn hart sneller. Ik hoed tegen de kinderen niet te zeggen dat ze in de buurt moeten blijven, dat doen ze instinctief........We zien geen krokodillen, wel veel andere beesten. Opgetogen over dit succes rijden we oververhit terug naar de camping waar we een plek hebben geboekt voor de nacht. De hitte en het ontstressen na de spannende wandeling zorgt ervoor dat het een half uur vervelend is. Juist het halve uur dat Bud en ik ons bakbeest op een te kleine kampeerplek moeten inparkeren......... Ik roep meestal dat we blijven lachen maar op het moment dat de jongens een wankele picnicktafel door springen ten gronde brengen ben zelfs ik even chagrijnig. Niet voor lang, Bud gaat met het volk naar het zwembad. Ik wacht nog even tot Bink wakker wordt van zijn slaapje en dan is ieders humeur opgefrist en vrolijk.
Nu is Bud naar een presentatie over het wel en wee van Salties in dit National Park, de kindjes liggen te slapen. Morgen vroeg op, om 6.15u gaan we vogels en krokodillen kijken met de boot.
