Feiten:
Aantal auto’s gezien per uur: nvt
Afstand: ca 37km in Darwin
Kleuren: Roze en wit van de bloemen in Darwin, Groen van de bomen, blauw van de zee, wit en geel van de huizen
Camping: Rydge Airport Resort
Plaats van Bestemming: Darwin.
Dieren: Stadsvogels, kikker (Groene Boomkikker volgens Isis), poes
Meest opvallend: Hoe een kopje koffie drinken aan het plastic tafeltje bij je hotelkamer het allerbeste café overtreft door de kinderen
Hoogtepunt: In onze “nette” kleren tapas eten in de bar
Dieptepunt: Bink z’n zere nek, die gelukkig steeds beter wordt naarmate de dag vordert. 
Stadsvogel
Schildering bij het populaire Mindil strand
Eindelijk weer eens een speeltuin!
100% genieten :-)
De jongens zijn klaar om uit eten te gaan.
Nog geen kakkerlak zijn we ergens in de wc tegengekomen, je moet in een hotel zijn voor de wc-beesten....
Bink kan weer bewegen.
De camping waar we staan ligt naast het vliegveld en we worden wakker met de geur van verse kerosine in onze neuzen. Het was een bereorde nacht. Een camping met mensen die laat gaan slapen zijn we niet meer gewend. Bovendien heeft Bink een zere nek en gilt hij 's nachts een paar keer van de pijn, het duurt even voor we door hebben wat er aan de hand is. Tot we zijn scheve koppie zien en ik op een spier bij zijn nek duw, au! Kortom, we doen allemaal nauwelijks een oog dicht. Je kan merken dat het eind van de vakantie nadert. De vermoeidheid slaat direkt toe ;-).
Met zijn vijven ruimen we de camper helemaal op. De kinderen kijken uit naar het hotel dat we voor de nacht hebben geboekt en dat geeft ze vleugels. Bink zit intussen een beetje bij te komen en met een pijnstiller kan hij zijn hoofd alweer een beetje draaien. Vanwege Bink besluiten we geen ingewikkelde dingen meer te gaan doen. Lekker in de schaduw zitten van de Botanische tuinen en een afsluitende koffie drinken aan het moderne waterfront inclusief stadsstrand is het plan.
Geen ingewikkelde dingen dus.
In de Botanische tuinen rijden we van de tot nu toe schadevrije camper bijna de hele camper eraf aan een oeroude boom van een soort waarvan we de naam niet eens willen weten.... Parkeren met campers kan hier duidelijk niet. Dan maar parkeren op het icoonstrand van Darwin, Mindil Beach. Het zal een icoon zijn, maar dan alleen op de twee avonden dat er markt er is, donderdag en zondag. Wij zijn er op dinsdagochtend via drie wegomleidingen. Dit blijkt een parkeerterrein te zijn voor illegaal overnachtende backpackers. We arriveren op het moment dat ze net gaan douchen in het toiletblok of buiten op de parkeerplaats met muziek zitten te ontbijten. Heel gezellig, maar we voelen ons niet helemaal op onze plek met onze vrachtwagen en vier kinderen. Toch willen we het strand een een stukje Botanische tuin zien dus we parkeren alsof wij er helemaal bijhoren.
Er is een kleine speeltuin en dit is wat de kindjes willen. Spelen, koffiedrinken en dan naar het hotel. Verder niets meer. Wij kunnen dat goed begrijpen.
Om de beurt lopen Bud en ik even naar het strand. Hebben we dat ook nog even meegepikt.
We pakken ons boeltje na een uur en rijden naar het Waterfront. Waar we na een half uur rondrijden geen parkeerplek hebben gevonden voor ons gevaarte. En ver lopen doen we niet vandaag vanwege Bink en zijn zere nek. Een voordeel van het rondrijden is dat we een groot deel van Darwin zien, anders hadden we dat gemist........
Na onze toer door de stad kijken we elkaar aan en zeggen allemaal hetzelfde. Het is mooi geweest, de camper is nog heel en laten we het zo houden. We gaan hem inleveren.
De kindjes slikken even als hij wordt weggereden, er staat 5474km op de dagteller, deze zijn door ons gereden. De kindjes zijn er toch een beetje aan gehecht geraakt, dat had ik niet verwacht.
Binnen een half uur staan we buiten op de taxi te wachten. We gaan naar het hotel.
Met kinderen bekijk je dingen met andere ogen. Ze zijn uitgelaten over het hotel. Simon roept dat er lekkere spulletjes staan in de douche, Tom is blij dat er een fohn is en Isis laat trots zien dat we er een kopje koffie of thee kunnen drinken. Direkt wordt op het terrasje de tafel gedekt, de chips tevoorschijn gehaald die nog over waren, en drinken we een kopje koffie. Iedereen glundert. Hier kan geen waterfront tegenop :-).
Zo vliegt de laatste dag voorbij. Zwemmen, douchen, een kikker verwijderen van de wc-bril, tapas eten en met brede lach in een heerlijk bed. We kijken zelfs nog even televisie, in bed. Het toppunt van decadentie.......
Wat een fantastisch avontuur was dit. Daar zijn we het allezes over eens.
