Feiten:
Aantal auto’s gezien per uur: 4
Afstand: 25km Cooinda (Kakadu National Park) – Jabiru
Kleuren: Zwart met rood van de rotsen, groen en bruin van de planten, geel van de rotstekeningen, zilver van de net niet meer volle maan op de witte wolkjes in de avondlucht
Camping: Jabiru Lodge and Caravan Park
Plaats van Bestemming: Jabiru, we zijn het plaatje nog niet in geweest.
Dieren: Dingo’s, vogels, hagedissen
Meest opvallend: De dreamings van de Aboriginals en hun verklaringen over waarom de omgeving is zoals hij is
Hoogtepunt: Een prachtige 12000 jaar oude rotstekening van een kangoeroe
Dieptepunt: De honderden muggenbulten die wij met elkaar hebben opgelopen afgelopen avond en nacht 
Al krabbend en kriebelend ruimen we de spullen op vanochtend. We zitten onder de muggenbulten en iedereen probeert elkaar af te troeven met de ergste, de grootste en de meest jeukende bulten. We maken er een grap van, anders wordt het ellende en we zijn niet van plan een paar bulten onze dag te laten beinvloeden.
De ochtend besteden we aan een wandeling langs rotstekeningen en borden met uitleg over de Aboriginals die hier hebben geleefd en aan wie het land nog steeds toebehoort. De omgeving is mystiek met enorme zwart-rode rotsen en zandsteen. Alles op deze plek heeft een betekenis. In de struiken rond de rotsen en heuvels zingen allerlei soorten vogels en het staat er vol met oorspronkelijke planten die als voedsel en medicijn hebben gediend. Het ruikt er kruidig in de warme zon. We zijn allemaal erg warm aan het eind van de ochtend en rijden na de tocht zingend naar de volgende plaats. We hebben een middag zwembad en Holiday Journal beloofd en dat valt in goede aarde bij het jonge volk. We zwemmen, doen spelletjes aan de rand van het zwembad en helpen elkaar vakantieverhalen schrijven in de journals van de kinderen en omdat we tussen de middag al warm hebben gegeten mogen de kindjes kiezen wat we doen voor het avondeten. Binnen een paar minuten staan de chips, crackers, toasties, hummus en wortels op borden uitgestald. Glazen limonade erbij. Wat fruit. Voor de kindjes is dit de ultieme gezelligheid, en voor ons dus ook. Bink schreeuwt het hardst van allemaal omdat hij bijzonder ontevreden is met zijn spaghettihapje dat ik special voor hem had bewaard.......hij wil er niets van hebben en neemt uitgebreid deel aan het minibuffet.
Isis en Simon beginnen te verlangen naar school, vooral om al hun verhalen te vertellen. Tom verlangt vooral naar zijn eigen bed. Bink is overal tevreden zolang de groep compleet is. En voor Bud en mij kan het nog wel even duren, dit feest van reizen met elkaar in de prachtige natuur. We genieten van iedere minuut. En voelen ons geluksvogels.
